2012 12 18 42 04

Klasyfikacja, program i lokalizacja KnoH atin curzc s d-ujsu i przy legających ulic. W obsadzeniach tych pozostawia się przerwy *'■*•**• umożliwiające wgląd do parku i zachęcające przechodniów do wejścia.

" siystkie poprzednio wymienione elementy i urządzenia są podporządkowane j^w^rjak.'* • parku.. który musi zapewniać jak najlepsze warunki wypoczynku rToetrjw powinien przewidywać: miejsca cichego wypoczynku (tarasy widokowe, wnętrza ogrodowe z urządzeniami do gier cichych, np. stoliki szachowe, bilardy, kręgkf ftp.). ławki (dla około 30% użytkowników), tereny dziecięce (przy wej-śriaeii. dobrze nasłonecznione), tereny gier ruchow ych (małe zespoły boiskowe iru zestawy gimnastyczne dla tzw. „ścieżki zdrowia”), obiekty kulturalne (teatr ita wcslnym powietrzu, czytelnie, kluby, kawiarnie), tereny usługowe (urządzenia sanitarne, parkingi, mała gastronomia, kioski).

fkxkrza$doboru materiału roślinnego należy pamiętać, że musi się on składać c ę-trunków siedliskowo-pokrewnych, występujących w danym regionie. Ponadto musi być odporny na warunki klimatu miejskiego, tzn. na kurz. spaliny, małą wilgotność powietrza i gleby.

Należy jeszcze zaznaczyć, że w nowoczesnych parkach ogranicza się stosowanie kwiatów , szczególnie jednorocznych, ze względu na koszt sadzenia i pielęgnacja. Natomiast duży nacisk kładzie się na byliny i kolory styczne zestawienia barwnych odmian drzew i krzewów.

Do parków spacerowo-wypoczynkowych należą także ogrody osiedlowe, które jednak ze względu na swoją ograniczoną dostępność zalicza się do terenów zieleni towarzyszącej zabudowie osiedlowej i będą omówione w punkcie jej poświęconym.

4.2.3. Parki ludowe

Park: ludowe zalicza się do terenów zieleni wypoczynku czynnego. Są to obszary typu parkowego przeznaczone zarówno na wypoczynek, jak i masowe zabawy, festyny i imprezy kulturalne i sportowe. Powstały on w Polsce w okresie międzywojennym. Po wojnie zakładano tzw. parki kultury i wypoczynku na w zór olbrzymich założeń w ówczesnym Związku Radzieckim, obliczonych na masowy udział uczestników w imprezach. W Polsce zajmowały one znacznie mniejsze powkrz-chrue oraz miały skromniejszy program kulturalno-społeczny (ry s. 4-3).

Z czasem zaczęto organizować parki w formie wielofunkcyjnych ośrodków wy-poczynkowo-rozrywkowych (WOWR). Obecnie nowo powstające parki ludowe określa się takie mianem parków wielofunkcyjnych. Lokalizuje się je na terenach osiedleńczych lub w ich granicach oraz na terenach zainwestowania. Obejmują obszary od dwudziestu do kilkuset hektarów (rys. 4-4, patrz wkładka). Ich zasięg obsługi wynosi 3+6 km lub wyrażony jest izochroną w granicach 30*40 minut. Zakładanie parków ludowych przewiduje się w miastach liczących od 50 do 250 tys. mieszkańców. Przyjmuje się przy tym, że z parków ludowych będzie korzy stać 15% ogółu ludności miasta. Jako normę orientacyjną obszaru parku zakłada ag 20+00 m^:Aizy tkownika, w zależności od frekwencji, która z kolei zależy od stopnia atrakcy jności organizowanych imprez.