2012 12 18 43 50

Warszawie (fot. R. Piątkowski)

Rys. 4-24. Fragment osiedla dzielnicy Żoliborz, w

ksze nasilenie frekwencji, dochodzące do 22% ogółu mieszkańców, przypada na godziny    (matki z dziećmi) oraz L9°°-*-21⁰⁰ (dorośli).

Program ogrodu osiedlowego przewiduje urządzenie: kompozycyjnie wydzielonych zielenią terenów przeznaczonych do cichego wypoczynku osób, izolowanych placów zabaw dla dzieci i młodzieży, podstawowego zestawu boisk sportowych oraz urządzeń gospodarczych (osłony śmietnikowe, trzepaki itp.). Rozplanowując poszczególne elementy zabawowe i gospodarcze, należy zwrócić uwagę na ich odległość od okien mieszkań (min. 15 m) oraz na odpowiednią izolację za pomocą roślinności.

Gdy jednostki sąsiedzkie są prawidłowo rozplanowane (nie zostały przecięte żadną arterią komunikacyjną), wówczas zieleń osiedlowa stanowi jeden organizm, poprzedzielany tylko przejściami pieszymi i rzadko uczęszczanymi dojazdami do budynków. Nie należy więc tutaj lokalizować np. garaży dla samochodów zakłócających spokój i zanieczyszczających powietrze; powinny się one znajdować na obrzeżu osiedla.

Zieleń towarzysząca zabudowie indywidualnej. Występuje ona w formie ozdobnych ogródków i działek przydomowych. Funkcjonalnie teren ogrodu powinien się dzielić na: część dekoracyjną, sytuowaną od strony ulicy (wejścia); wypoczynkową, stanowiącą przedłużenie mieszkania; produkcyjno-gospodarczą na cele uprawy roślin warzywno-owocowych. Wzajemne proporcje i zestawienia tych elementów zależą przeważnie od upodobań właścicieli.