2012 12 18 24 53

IM

wy    "t

proszoną win* • rzymskimi im! I «k* »

•mi ■lemteowan.wh, wid » zabudową zwartą i ros-J^laiM rólnyw UM»* dl* lazu, oznaczając ffe cyframi

lalda sieć uranio daj* podział na jednolite

W tan •iK.-ni* iwWKtM »'«    \    . ,    .^J "7

‘    ¹    ,    ._k, _-n tutek hMilczm* krajobrazowa, które numeruje

fizjonomie*.**    nąatąjmy podrozdział),

się zgodnie * heJajwdotą « •“ * ^,r    p

3.2 WARTOfll IOWANIl: | l UMKNTOW (tabl. V rpa. 1)

W klasyfikacji |m»m. #rg*Mi*vcl» elementów w obrąbie jednostek krajobrazowych wyróżni* «»ę <Hva «!*in?kty fttactania samego elementu (naukowego, gołpodarczegn, *.(etv*'*n*gt>) oraz jego znaczenia widokowego.

W wartościowaniu aninego elementu mieścić się powinna zarówno jego pozytywna, jak i ewentualnie negatyw^na ocena. W praktyce użyć można czteroztojmiowego |*odiiału na |H*wterzchnie, ciągi lub punkty:

_ posiadające duże znactenie krajobrazowe, zarówno wyraźnie wyróżniające się w danej Jednostce ftąjonomtozną typowością lub wyjątkowością, niezależnie od tego ozy są dziełem człowieka, czy przyrody;

—    „ochronne" w pojęoiu tym mieszczą się formy stanowiące bezpośrednie otoczenie poprzednich, umożliwiające ich ekspozycję, a wreszcie posiadające drugorzędne wartości krajobrazowe;

—    nie posiadające większego znaczenia w krajobrazie;

—    podlegające dewastacji na skutek urbanizacji i działalności przemysłowej.

Pod względem widokowym wyróżnić można powierzchnie, dagi i punkty, z których albo Jest dogodny widok na otoczenie, albo one same są specjalnie eksponowane w krajobrazie, a może też wystąpić ich rów-noczesność.

Odpowiednie zagęszczenie elementów w obrębie jednostki krajobrazowej o określonym dla niej znaczeniu pozwala na ogólne sklasyfikowanie całego obszaru jako specjalnie wartościowego, eksponowanego czy dewastowanego krajobrazowo.

1

— Przykład mapy wartośoi krajobrazowych, wykonanej na podstawie jednostek krajobrazowych. Legenda: a — granic* jednostki; elementy o wybitnych wartościach krajobrazowych (naturalnych 1 kulturowych): b — punkty, c — ciągi, d — powierzchnie; e — tereny ochronne (o drugorzędnych wartościach lub stanowiące bezpośrednie otoczenie ckzponujące lub zabezpieczające poprzednie); dewastacja krajobrazu: f — punktowa, g —| liniowa, h — powierzchniowa; tereny widokowe: i — punkty i ozie, J — ciągi, ł — Przykład strofowania krajobrazu na podstawie studiów i mapy wartości krajobrazowych. Legenda: a — granice jednostek, b — strefa krajobrazów rezerwatowych (przyrodnicze, ubytkowo-kułt*-rowe), c — strefa krajobrazu parkowego, d —- strefa krajobrazu chronionego, e — strefa terenów wymagających rekultywacji,