11
Linia Wa!lace'a
Kiedy w połowie ubiegłego stulecia po raz pierwszy podzielono świat na sześć krain zoogeograficznych, okazało się, że nie wiadomo, gdzie nakreślić granicę pomiędzy krainą orientalną i australijską. Główne obszary lądowe obu krain są oddzielone od siebie wielu szeregami wysp — Archipelagiem Sundajskim. Która wyspa z tej licznej grupy należy do której krainy?
Od razu było jasne, że wielkie wyspy, Sumatra, Jawa i Borneo należą do krainy orientalnej. Są one oddzielone od jPółwyspu MalajsMego i od siebie, nawzajem tylko płytkim morzem, a zwierzęta na nich są bardzo podobne do_zwierząt Półwyspu Malajskiego. Na wschodzie Nowa Gwinea i wyspy Aru leźą~bEsko Austraikt, na drugim obszarze płytkiego morza i mają wiele zwierząt wspólnych z kontynentem, wliczając pewne torbacze i kazuary. Można je więc zaliczyć do krainy australijskiej. Pozostają Filipiny, Celebes, Molukłd, Timor i szereg innych grup mniejszych wysp, które trzeba gdzieś umieścić w klasyfikacji zoogeo-graficznej.
W połowie XIX w. angielski naturalista A. R. „Wallace pracował na wyspach Archipelagu Sundajskiego, zbierając ssaki i ptaki, owady i ślimaki, aby je wysłać do kraju, do Anglii. Początkowo cały czas spędzał na Półwyspie Malajskdm i na Borneo, aż pewnego dnia, latem 1856 roku udał się z niewielkiej wyspy Bali na sąsiednią, odległą o dwadzieścia mil, wyspę LemboET Był zdumiony różnicą w faunie tych dwu wysp. Na_Bali-pozostawił dzięcioły zielone 1 drżymy, a znalazł się na wyspie, gdzie dominującymi ptakami były białe_!kakadu i miodotady. Wydało mu się, że przebywszy dwadzieścia mil morza przybył z krainy orientalnej do australijskiej. To przejście iz jednej krainy db drugiej przydarzyło mu się znacznie dalej na zachód, niż się spodziewał.
Następnie Wallacę odwiedził Celebes, wyspy Kei i wyspy Aru, Timor, Nową Gwineę, a faunę każdej nowej wyspy badał w świetle Swego przeżycia z podróży z Bali na Lombok. Jedną wyspę po drugiej klasyfikował