2013 10 28 06 43

116

CZ. IV. WYSPY

jako orientalną, albo australijską. Kiedy już sporo wysp zostało sklasyfikowanych w ten sposób, mógł ustalić, gdzie kończy Się kraina orientalna, a zaczyna australijska. W 11163. roku nakreślił ma mapie linię, która jego zdaniem wyznaczała ^granicę obu kradn. Lania ta stała się znana i nadal jest znana jako linia Wallace’a, od swego ifcwórcy.

Biegnie ona na północy pomiędzy Filipinami i- Molukkami, dalej na południo-zachód między Borneo i Celebes, i wreszcie na południu pomiędzy małymi wysepkami Bali i Lombrtk Parę lat potem nakreślono inną linię pomiędzy krainami orientalną i australijską, która miała dzielić obie fauny lepiej niż linia Wallace’a. Nową granicę nazwano linią Webera, a oparto głównie na obserwacji fauny mięczaków i ssaków tego -terenu. Linda Webera przebiega między Molukkami i Celebes, i wyspami Ked, i wyspą Timor. Leży dalej ku wschodowi mdż IłŁniia Wallace’a.

Niektórzy ludzie wybierają linię Wallace’a jako granicę, inni wolą linię Webera. Dlaczego tak trudno wytyczyć taką linię?

Geologicznie linia Wallace!a. wyznacza wschodnią granicę tego, co kiedyś było jednym lądem razem z Półwyspem Malajskdm, a linia Webera mniej więcej wyznacza zachodnią granicę tego, co kiedyś było kontynentem Australii *. Wydaje się więc, że obie ma ją podstawy geologiczne. Możma się spodziewać, że wyspy, które tworzyły kiedyś część lądu stałego będą miały poważną część fauny tego lądu. Tak też fauna Borneo | Dawną zachodnią granicę kontynentu Australii wyznacza linia Lydekkera, biegnąca wzdłuż widocznej ma mapie (str. 116) dzobąty 200 m. Lindą Webera jest linią równowagi faunistycznej, wyznacza miejsca, gdzie liczby gatunków orientalnych! australijskich są równe (przyp. tłum.).