2013 10 28 08 47

136

CZ. IV. WYSPY

Z dwunastu gatunków brytyjskich gadów d płazów, co już jest liczbą mizerną, w Irlandii są tylko trzy. Są to: ropucha paskówka, ograniczona do małego obszaru Kerry, traszka pospolita i jaszczurka żywo-ródka. Żaba, dsiś świetnie prosperujący uczestnik fauny, została sprowadzona w 1696 roku. W Irlandii nie ma wężów, ale można powątpiewać, czy to rzeczywiście Święty Patryk ■wygnał je stąd.

Z szesnastu gatunków ściśle słodkowodnych ryb brytyjskich tylko osiem osiągnęło Irlandię.

Podobnie jak reszta Wysp Brytyjskich, w czasie drugiego i trzeciego zlodowacenia Irlandia była pokryta lodem i jest mało prawdopodobne, aby jakieś piioceńśkie zwierzęta przeżyły surowy klimat. Zwierzęta Irlandii to polodowcowi przybysze. Ale po zejściu lodowców imigranci irlandzcy nie mieli tak jak brytyjscy, bezpośredniego połączenia lądowego z Europą. Jak już wspomniano, ich droga do Irlandii wiodła przez większą część Wielkiej Brytanii.

W czasach bezpośrednio po wycofaniu się lodowca Irlandia była połączona ze Szkocją pasmem lądu, ciągnącym się od północno-wschodniego Donegal do wysp Islay i Jura w południowo-zachodniej Szkocji. Było to prawdopodobnie jedyne połączenie Irlandii, a przetrwało dłużej niż ląd La Manche, łączący Wielką Brytanię z resztą Europy.

Irlandia była więc dostępna kolonizacji drogą lądową przez parę tysięcy ‘lat, a jednak zaledwie połowa brytyjskich zwierząt do niej