2013 10 28 08 14

130

CZ. IV. WYSPY

na przykład 'komary i muchy, 'zmniejszyła się mocno, tak co do liczby osobników, jak 1 co do 'liczby gatunków. Ale przybyły dalsze dwa nietoperze, w tym jeden owadożerca. Żył teraz tutaj jeszcze jeden szczur, więcej ptaków, w tym muchołówki, jeszcze jeden scynk i gekon, a także krokodyl. Do wszystkich niemal mieszkańców dołączyły nowe gatunki. Chociaż ogólna suma wynosiła teraz 1100 gatunków, zadziwiająco mało zwierząt leśnych zamieszkało lasy mieszane na Krakatau. Faunę tropikalnych lasów z otaczających wysp reprezentowało zaledwie parę owadów d jeden nadrzewny Ślimak. Nie przybyły z sąsiednich lasów żadne ssaki, gady ani pijawki.

Badania wykazały, że większość imigrantów przyszła z północy, z Sumatry, ale trochę było jawajskich. Owady musiały zostać przywiane, gdyż stwierdzano je iw górnych warstwach powietrza. Zapewne wiatr niósł ponad wyspą ciągły strumień owadów i pająków, i mc dziwnego, że liczba gatunków wzrastała szybko odkąd tylko powstały dogodne warunki roślinnościowe. Gady mogły przepłynąć te czterdzieści pięć kilometrów, ale dżdżownice musiały zastać przyniesione w dryfujących pniach drzew lub przez ptaki.

Pomimo bliskości lądu, Krakatau jest typową wyspą oceaniczną, nie mając płazów ani ssaków poza nietoperzami i szczurami. Nie ma gatunków endemicznych, bo fauna jej nie .mieszkała na miejscu dość długo, aby odróżmcować się od fauny sąsiednich wysp. Być może nie jest idealnym przykładem wyspy oceanicznej, ale była okresowo badana od momentu wkrótce po rozpoczęciu ponownej kolonizacji i stąd stanowi jeden z rzadkich eksperymentów w. zasiedlaniu wysp oceanicznych.