2013 10 28 06 20

111

TEORIA DRYFU KONTYNENTALNEGO

miejsce raczej północny dryf Afryka, Indii i Australii. To czyni tym bardziej prawdopodobnym most antarktyczny, ale na resztę teorii Wege-nera rzuca niewiele światła, z wyjątkiem samego tylko potwierdzenia możliwości dryfowania kontynentów.

Ale wydaje się łatwiejsze kazać zwierzętom krążyć po świecie i zapełniać nieruchome kontynenty niż kazać kontynentom krążyć i gromadzić zwierzęta.

Teoria stałości kontynentów została tutaj przyjęta dla wytłumaczenia późnomezozoicznego i kenozoicznego rozmieszczenia kręgowców, ponieważ ze wszystkich teorii jest najprostsza i stwarza mniej trudności niż inne. Co działo się we wczesnym mezozoiku i w paleozoiku znacznie trudniej zgadnąć, a materiału, na którym można by zbudować teorię jest jak dotąd tak mało, że sprawa musi pozostać otwarta.

Można się spodziewać, że narastająca znajomość rozmieszczenia mezo-zoicznych gadów lądowych da kiedyś podstawy do teorii rozmieszczenia lądów w triasie i permie.

Jeżeli geologowie stwierdzą, że na podstawie danych fizycznych można dowieść istnienia dryfu, albo pomostów lądowych, to trzeba będzie przypatrzeć się na nowo zjawiskom zoologicznym. Ale dopóki zjawiska biologiczne są podstawowym materiałem dowodowym nie ma dobrych racji po temu, żeby odrzucać teorię stałości kontynentów.