259 2

5.3. ELEMENTY UKŁADÓW CIEPLNYCH

Dla bloków energetycznych o mocy większej niż 300 MW powszechne zastosowanie znalazły napędy parowe za pomocą oddzielnej turbiny włączonej do układu cieplnego (rys. 5.15) oraz bezpośredni napęd mechaniczny z wału turbiny głównej. Wspólną wadą tych układów jest konieczność zainstalowania rezerwowo--rozruchowej pompy o częściowej wydajności (30 — 50%) z napędem elektrycznym.

Stosuje się dwa zasadnicze sposoby włączenia turbiny napędowej do układu cieplnego bloku:

-    turbina napędowa, wykonana jako przeciwprężna lub upustowo-przeciwprężna, jest zasilana parą z części wysokociśnieniowej turbiny głównej; para wylotowa (i z upustów) jest skraplana w podgrzewaczach regeneracyjnych niskiego ciśnienia;

-    turbina napędowa kondensacyjna jest zasilana parą z części średniociśnieniowej turbiny głównej (za międzystopniowym przegrzewaczem pary - rys. 5.16); para wylotowa jest skraplana w oddzielnym skraplaczu, a niekiedy wprowadzana do skraplacza głównego.

Rys. 5.16. Przebieg rozprężania pary w turbinie 13K360 (linią kreskową zaznaczono przebieg rozprężania pary w turbinie napędzającej pompę wody zasilającej) i krzywe suchości x = 1;

0,95; 0,9

Ten drugi sposób znalazł najszersze zastosowanie w blokach o mocy od 300 MW aż do mocy największych (tj. aktualnie ok. 1330 MW), o czym decydują wskaźniki ekonomiczne oraz ograniczone oddziaływanie turbin napędowych kondensacyjnych na układ cieplny bloku.

Pompy zasilające tłoczą wodę gorącąo temperaturze 105 -e 180°C, a niekiedy ponad 200°C, w stanie bliskim nasycenia. Z tego względu mogą pracować jedynie z napływem wody, tzn. przy umieszczeniu zbiornika wody zasilającej ponad osią pompy. Wynika to z warunku niedopuszczenia do wystąpienia kawitacji, polegającej

259