1. Torowanie napięcia mięśniowego i skurczu mięśni
2. Poprawa kontroli motorycznej i stabilności
3. Poprawa czucia ruchu
4. Wzmocnienie mięśni agonistycznych
5. Rozluźnienie mięśni antagonistycznych (reciprocal inhibition)
6. Poprawa koordynacji inter- i intramięśniowej
7. Osiągnięcie optymalnej irradiacji
^ Opór dopasowany optymalnie do możliwości i potrzeb pacjenta ^ Dawkowany przeciwko wszystkim komponentom ruchu ^ Poprzedzony optymalnym rozciągnięciem mięśnia
7 ' V
^ Dozowany intensywniej w części proksymalnej jak dystalnej
:
(jednak zawsze dostosowany do potrzeb pacjenta) o Utrzymany do końca ruchu
o Opór można wykorzystywać we wszystkich rodzajach napięcia mięśniowego:
0 izotonicznego: koncentryczny, ekscentryczny 0 statycznego
Przy skurczu statycznym opór powinien stopniowo narastać i maleć, tak aby nie powodował ruchu
Dlaczego ?
? Przez dobrze dopasowany opór szybciej osiągamy postawiony cel, bez obciążania pacjenta
? Odpowiednie rozłożenie oporu na odcinki proksymalne i dystalne, oraz dawkowanie go przeciwko wszystkim komponentom ruchu ułatwia pacjentowi pracę
Prioprioceptive Neuromuscular Facititation A. Lizak IPNFA Instuktor 10