308 2

308 7. Kosmetyka dekoracyf a

Źródłem kreatywnej inspiracji dla kosmetyczki mogą być różnorodne style historyczne. Nauka o stylu zajmuje się odpowiednio wczesnym rozpoznaniem trendów i zmian w stylu. Porady dotyczące stylu ukierunkowane są na przyszłość i mają pomóc w osiągnięciu postawionych sobie celów.

Unie nadają oczom rysunek, otaczają je i podkreślają. Linia pozioma tworzy wyraźne zamknięcie. Podkreśla, dzieli, skłania do porównań z sąsiednimi powierzchniami, pozwala poruszać się oku to w jedną, to w drugą stronę. Linie mogą być tak rozmieszczone, że podkreślają szerokie lub wąskie części ciała (np. pasek, długość spódnicy, rękawy, dekolt, ściegi ozdobne, linie fryzury, zmarszczki na czole). Linia pionowa podkreśla wysokość, dzieli sylwetkę w pionie, ogranicza, pozwala oku poruszać się w górę i w dół (np. zarys fryzury, linie prowadzenia grzebienia, układ fałd ubioru, ściegi ozdobne, zmarszczki na czole i na policzkach).

Łuki i półkola tworzą zaokrąglenia. Mogą sprawiać wrażenie miękkich, kobiecych, delikatnych, wrażliwych (np. policzki, pośladki, biust, brzuch). Krawędzie mogą nadawać sylwetce wygląd ostry, męski, krzepki, zdolny do oporu, prosty, elegancki (np. ramiona, broda, strój). Ostre zakończenia i trójkąty zwężają optycznie, zwracają na siebie uwagę, przyciągają wzrok (np. dekolty w kształcie litery V, rozcięcia w sukni, zaszewki, frędzle i „pazurki” we fryzurze, ozdoby). Spłaszczone romby i elipsy z kątami leżącymi naprzeciwko poszerzają w kierunku ostrych kątów (np. oczy, usta). Trapezy podkreślają za każdym razem wąską i szeroką stronę (np. spódnice, podział materiału dzięki klinom, które znajdują się blisko siebie i zwężają).

Oprócz ogólnych cech fryzury, stroju i makijażu, kobiecość charakteryzują: szeroka miednica, niewielkie owłosienie i zaokrąglone kształty ciała, niewielkie umięśnienie, długie nogi, biust, zadarty nos, pełne usta, duże oczy, długie lśniące włosy, małe stopy. Cechy charakterystyczne dla mężczyzn to m.in. szeroki podbródek, broda, krótka mocna szyja, szerokie ramiona, bujne owłosienie ciała, wyraźne umięśnienie.

Próbą ustalenia idealnych proporcji człowieka był tzw. złoty podział. Leonardo da Vinci mierzył ludzi bardzo dokładnie i narysował plan budowy sylwetki człowieka. Zgodnie z jego wyobrażeniem, idealna figura ma wzrost taki jak rozpiętość ramion, mierzona od czubka palców jednej ręki do czubka palców drugiej. Wysokość głowy stanowi 1/8 wysokości ciała. Dzisiaj uważa się, że złoty podział był wcześniej przeceniany. Nie ma on obecnie takiego znaczenia.

Przyroda nie kierowała się regułami, ale kształtowała człowieka indywidualnie, dlatego kosmetyczki i wizażystki mają do czynienia z indywidualnymi propor-

Te wyłącznie męskie proporcje nie nadają się na normy w poradach dotyczących stylu, ponieważ mimo wielu podobieństw, każda jednostka ludzka bardziej lub mniej odbiega od tego wzorcowego planu budowy ciała.

cjami, które odbiegają mniej lub bardziej od idea-nych wyobrażeń danego człowieka. Klienci oczeku.a od kosmetyczki, aby podkreśliła ich męskość lub kobiecość. Uwaga kosmetyki całościowej powinna by: skierowana na kształtowanie różnorodnych oraz indywidualnych wizerunków klientów. Kształtowanie w zerunku człowieka to zadanie kreatywne i wyklucza wszelkie przestarzałe reguły. Podczas zabiegu na. ważniejsze są wygląd i odczucia osób biorącyc-w nim udział. Kosmetyczka jest w stanie tylko w niewielkim stopniu zmienić cechy budowy anatomicznej. Przy przygotowywaniu podstawowego wzorca za stałe wielkości należy przyjąć indywidualny ksztan sylwetki, głowy i twarzy. Aby dokładniej to określić, można wyrysować linie orientacyjne, które ułatwią analizę indywidualnych proporcji, czyli stosunek części ciała do siebie lub do całości.

Harmonia powstaje wtedy, gdy stosunek wzorców podstawowych i ich części do siebie jest proporcjonalny. Określa się go według dwunastkowego systemu liczbowego. Daje on największe możliwości, ponieważ dzieli się przez dwa, trzy, cztery i sześć.

Wszystkie elementy postaci powinny zostać prawidłowo oświetlone. Kosmetyczka zwraca uwagę na powierzchnie, wybrzuszenia i zagłębienia, aby mieć odpowiedni wpływ na istniejące warunki. Kosmetyczka zajmuje się nieregularnymi, trójwymiarowymi ciałami, nie powierzchniami geometrycznymi. Twarze nie są płaskie, okrągłe, owalne, trójkątne lub kwadratowe, ale nieregularne i plastyczne. Te podstawowe formy geometryczne można jedynie wykorzystać do podziału sylwetki. Analizę wizualną człowieka można