344,345

Chronologia

1960: Awangardowy francuski pisarz i krytyk literacki Phitippc Sollots otltMH „Tel Opel”, którego cele od początku są zarówno natury filozofii >m*|B ukowej, jak i ideologiczno-politycznej (najpierw głównie w duchu matlflr stępnie maoistowskim). Jednym z deklarowanych już na wstępie n 1'Wff wrócenie językowi literatury jego pierwotnej rewolucyjnej sil)', lu znanych intelektualistów francuskich (obok swojej żony I Jt|M Rolanda Barthes’a,Jacques’a Derridę i Michcla Foucaulta) 0111/ miiMf jak na przykład Jean-Loup Dabadie Jean-Louis Baudryjean Joseph^E deau, Jean-Louis Houdebinc, Denis Roche, Jean Ricardou, Plcrlt (ME lin Pleynet i inni). „Tel Querstanie się ośrodkiem radykalnej, 11 lltwB śli (również teoretycznoliterackiej). Głosząc między innymi tezę, (fl zykiem zrobionym z języka”, „telqueliści” zdawali się zgadzat''/ pi iglął^ jednak ostatecznie (zwłaszcza po 1967 roku) znaleźli się w iadylufl naukowego strukturalizmu.

1961: Michel Foucault wydaje swoją rozprawę doktorską Foht et

He a F&ge classięue (Historia szaleństwa w Jobie klasycyzmu), DdB czasu uzna się ją za znaczącą dla poststrukturalizmu i ponowiła obecną tu krytykę kartezjańskiego racjonalizmu, podwu/i on pi zumne, i to, co nierozumne, oraz zwrócenie uwagi na sltaieglt w dyskursie.    , ‘m

1962: Ukazuje się tekst Jacques’a Dcrridy Force et Signification, Ilędący nic książki Jeana Rousseta Formę et signification. F.suiis sur lei im neille h Claudel. Jest to jedna z pierwszych jawnycti manllrsui |l 1 zerwy filozofa wobec sejentystycznej euforii struktuniliznm Iraftl raża tu między innymi sprzeciw wobec strukturoiI s t y cz n yc11 »kl< i podporządkowywania literatury z góry założonemu proji litowi lu‘ ry paraliżuje „stawanie się sensu” tekstu literackiego.

1963: Michel Foucault publikuje książkę o poecie francuskim Kayinw monJ Koussel). Książka ta jest nobilitacją literackiej mowy s/aloitflh mlalej, balansującej na granicy komuniktywnośi iii)," nal/ajo offlK, nic języka (dające się dostrzec również w twórczości takich poi lótn larmć, Artami, Butaillc, Blanchot, Klossownkl, Sollrrs 1 Inni) lilitfl rok później prawdziwym „podłożem” naszej mowy stanie się watlty śda do ponownego przemyślenia językowej spn yflkl llteratuiy «nnm mego Fnucaulta, jak I Derrldy oraz llarthes'a I Krisleyrj

Iml im.ili/m

345

HIh I i i i ta turoznawczy ni bułgarska Julia Kristeva przybywa do Paryża. Nikt jeszcze n llle wie, że wkrótce będzie jedną z najważniejszych intelektualistek francuskich Wlą |mii.t .irukturalizmu. Kristeva zostaje seminarzystką Rolanda Barthesa w Ćcole

II....... Łtudes, tłumaczy na francuski prace Michaiła Bachtina, uczęszcza również

H|i lu l laude’a Lóvi-Straussa. Wkrótce potem spotyka Philippe’a Sollersa i przy-do grupy „Tel Qucl".

ImI Ii iihuski Louis Althusser wydaje książkę Pour Marx i zyskuje przydomek luity Hlrukturalisty”. Książka ta wywrze duży wpływ na myślicieli poststruktu-

i    , li

Will h /jednoczonych, w Baltimore, na Uniwersytecie Johna Hopkinsa odbywa się filii ju pod tytułem „The Languages of Criticism and the Sciences of Man”, któ-II n Je ii i przeszczepienie idei francuskiego strukturalizmu na grunt amerykański. SW/ajii na nią największe ówczesne intelektualne sławy francuskie, których na-łąi /kiii są ze strukturalizmem wjego rozmaitych odmianach - między innymi ^■lati .111, Lucicn Goldmann, Rene Girard, Georges Poulet,TzvetanTodorov, Ni-Jt«Vi'l, Jcan-Pierre Vernant,Jean Hyppolyte oraz Roland Barthes i Jacques Der-jlnln il /<• względu na udział Barthes’a i Derridy konferencja, która w założeniu rwać strukturaliz.m, stanie się nieoczekiwanie postsmikmralistycz.ua w swo-■jfJWlr i jako taka przejdzie do historii. Derrida zaprezentuje tu bowiem jeden ze łtajslyiinicjszych wczesnych tekstów pod tytułem Struktura, znak i gra w dyskur-\ humanistycznych (w którym podważy między innymi kategorie znaku i struk-MltłI ii ', /as tekst Źcrire: verbe intransitif w którym przedstawi jedną z najbar-MWnwych poststrukturalistycznych idei literamry jako „pisania (ecriture) nie-• i    rore nie da się bezproblemowo przełożyć na sens).

■ koni ricncji zostanie odtąd uznana za umowny początek poststrukturalizmu III literaturze, a także początek Derridowskiej dekonstrukcji. Jak pamiętamy, ■piny'" '"l u ukazał się manifest narratologiczny uznany z kolei za szczytowy ■rni/wnjii ortodoksyjnego strukturalizmu francuskiego.

B|bii publikuje Logięues.

Wyil mi' l.crilsJacques’a Lacana.

Wbnmii.i kam u, ioln.| / .a mots et ies choses (S/owa i rzeczy) Michcla Foucaul-

.....11 / a relacji mowy i przedstawiania, począwszy od renesansu do wpół-

, W ku po ' i.-j pojawia się jeden z najważniejszych wątków poststrukturali-] rrwip krytyka mimesis. Literatura zostaje tu określona mianem „czystego

I.....", który domaga się ponownego przemyślenia. Słowa i rzeczy wymie-

i . pi /ci iwko tradycyjnej egzcgezic i tym samym wpisują się wyraźnie ^Hlttityi /nv nurt poststrukturalizmu.

i    .limituje" rynek księgarski we Francji trzema swoimi książkami. Są

i różnica oraz Głos i fenomen. Pierwsza z nich zawiera między Mkiiimmikcyjne analizy kanonicznych dzieł dc Saussurea i Lćvi-Straussa,za

I..... I Ol | już i •./(■tuko zakrojoną „rozbiórkę" strukturalizmu. W drugiej

i.......miny tekst Siła i znaczenie, poświęcony książce Rousseta.Trzecia po

pi jimi piolilimiatyce znaku w fenomenologii 1 lusscrla.

Hjfl Mmii., u publikuje na Ihiiiui h TheTlnirii I.iterury Supplemcnt"niewielki arly lymlrin Od nauki do literatury 7. perspektywy czasu zostanie on uznany za