344 345

wierzchni ciała będzie mała, to uzyskamy przegrzanie nierównomierne, ponieważ w warstwach położonych bliżej elektrod gęstość prądu będzie większa niż w środkowej warstwie obiektu (ryc. 224).

Rycina 225 przedstawia ten sam obiekt (a) umieszczony między elektrodami sztywnymi E\ i E%, które są od niego oddalone; równocześnie płytki elektrod odsunięte są od płaszczyzny osłon szklanych na odległość około 2 cm.

Linie sił w przebiegu przez obiekt są prawie równoległe, lecz wykazują niewielkie zagęszczenie wzdłuż osi środkowej pomiędzy elektro-

Ryc. 225. Układ linii prądu pomiędzy elektrodami przy przegrzewaniu obiektu (odległość od obiektu duża) (wg Schliephakego): a — obiekt, Ej,

£» — elektrody sztywne

darni. Ulegają one również na powierzchni obiektu załamaniu lub odchyleniu, zależnie od stałej dielektrycznej obiektu i jego przewodnictwa.

Możemy jednak przyjąć, że przegrzanie warstw obiektu na poziomie elektrod jest równomierne i efekt głębokiego przegrzania uzyskany. Stopień przegrzania obiektu będzie zależny wówczas od ogólnej dawki latężenia prądu i od czasu jego przepływu.

Układ linii prądu między dwiema oddalonymi elektrodami różnej vielkości przedstawia rycina 226. Większą gęstość prądu uzyskuje się la powierzchni pod elektrodą małą (£*), jako czynną, a znacznie mniej-zą pod elektrodą dużą (£o), którą możemy uważać za bierną. Przegrza-ie warstw obiektu jest nierównomierne i słabnie w miarę zwiększania ię odległości od elektrody Ej.

Podobną zależność uwidocznia rycina 227, Wielkość elektrod jest sdnakowa, lecz ich oddalenie od obiektu różne. Elektrodą czynną bę-zie £2, a efekt przegrzania uzyskamy w warstwach bliżej od niej pojonych. Elektrodę £_t — przeciwległą i oddaloną od obiektu — możemy uważać za „rozpraszającą", ponieważ większa jej odległość powoduje znaczne odchylenie linii sil pola.

Gdy przeciwległe elektrody będą pochylone (ryc. 228), to zagęszczenie prądu wystąpi między bliżej ustawionymi brzegami elektrod.

Ryc. 226. Układ linii Drądu pomiędzy elektrodami różnej wielkości w stosunku do umieszczonego obiektu: Ej, £₂ — elektrody

Ryc. 227. Przegrzewanie obiektu w zależności od ustawienia elektrod: Ej, E₂— elektrody

Elektrody jednakowej wielkości ustawione na tej samej płaszczyźnie dają intensywne przegrzanie warstw powierzchownych znajdujących się między przyśrodkowymi brzegami elektrod (ryc. 229).

Rycina 230 przedstawia układ linii prądu w tz w. metodzie jed-nobiegunowej, która polega na użyciu tylko jednej elektrody.

Ryc. 228. Układ linii prądu. Pochyłe usta. wienie elektrod Ej i £₂

Ryc. 229. Układ linii prądu pomiędzy

elektrodami ustawionymi na płaszczyźnie poziomej: £j, £₂ elektrody

Druga elektroda, włączona do aparatu, może być odłożona lub pozostawiona w trzymadle ustawionym poziomo. Linie sił zostają rozproszone. Gdy w odległości 2—4 cm od czynnej powierzchni elektrody umieścimy obiekt, to jego warstwy powierzchowne zostaną przegrzane, a w warstwach odległych działanie cieplne głębokie będzie bardzo nieznaczne.

345