492

Połonicznik, kosmaty — Połonicznik nagi 483

słonawodrażniąey smak, przy żuciu pieni się, rozcierany w dłoni z wodą daje śliską białawą pianę.

Rys.

135. Połonicznik nagi (Herniaria glabra):

a — cała roślina; b — kwiat

Surowiec. Surowcem jest ziele połonicznika — Hba Herniariae FP III. Są to ususzone pędy zebrane z obu gatunków połonicznika w czasie kwitnienia. Łodyga jest walcowata, kolankowato powyginana. Liście drobne bezogonkowe. Kwiaty niepozorne, żółte. Surowiec ma barwę żółtozieloną, smak drapiący, zapach słaby, przyjemny. Zawiera duże ilości saponin,' drobne ilości alkaloidu parony-chiny, ślady olejku i inne ciała.

Nie powinien być pokruszony i zawierać korzeni. Wilgotność — najwyżej 12%. Zapotrzebowanie dość duże.

Zastosowanie. Ziele połonicznika jest silnym środkiem moczopędnym stosowanym przy kamicy nerkowej, kolce i nieżycie pęcherza.

Zbiór ziela przeprowadza się przeważnie w pierwszej połowie lata, tylko z roślin o żywej zieleni. Zebrane w okresie letnim dają najlepszy surowiec. W miesiącach późniejszych połonicznik występuje przeważnie w formie przekwitającej, dając dużo rozkruszu i nasion. Rośliny o średnicy przynajmniej 15 cm ścina się nożem powyżej nasady korzenia. Nie należy wyrywać z korzeniami, gdyż obcinanie ich wymaga potem dodat-

wej pracy. Przez wyrywanie ręczne zgniata się roślinę i zanieczyszcza ją ziemią. Ściętą otrzepujemy z pyłu i ziemi i składamy do koszów lub toreb.

, Suszyć należy bez światła (na świetle płowieje), rozkładając cienką warstwą. W suszarni ogrzewanej temperatura powinna wynosić do 40°. Suszone grubą warstwą łatwo pleśnieją, a przewracane rozkruszają się. Ze względu na kruchość suszu oczyszczanie przeprowadza się przed, suszeniem. Z 4 kg świeżego ziela otrzymujemy około 1 kg suszu. Do pakowania używamy worków, należy jednak ostrożnie składać w nie surowiec rano lub po deszczu, aby uniknąć kruszenia. Przechowuje się w dziale surowców obojętnych.