496 2

C    d

Ryx. 15-31. Ilustracja sposobu generacji dźwięków niektórych samogłosek. Widmo dźwięku (łonu krtaniowego) wytwarzanego w wyniku drgań fałdów głosowych. Dźwięk len składa się z wielu harmonie/mvh. kiórych poziom maleje ze w/n»lem częstotliwości (a). Przekroje poprzeczne kanału głosowego w konfiguracjach odpowiadających Irzem samogłoskom «b>. Charakterystyki przeniesienia kanału głosowego odpowiadającego róZnym konfiguracjom kanału głosowego, właściwym poszczególnym samogłoskom (c). Widma samogłosek po przejęciu tonu krtaniowego (d) przez filtry o charakterystykach przedstawionych w (c) (ryt. na podst Moore. 1999).

przez kanał głosowy nazywa się często antyformuntami. a »ch obecność w sygnale ma równic ważne znaczenie jak obecność formantów Przykładowe widma tonu krtaniowego po przejściu przez kanał głosowy przedstaw iono na ryc. I5.3lc. Bez w/głędne wartości częstotliwości poszczególnych formantów wykazują dość duzc zróżnicowanie międzyosobnicze. Jednak ich względne wartości nie zależą od indy widualnych cech głosowych. Również poziomy poszczególnych formantów (wyrażone względem formantu FI) wykazują stałe w przybliżeniu wartości.

Ton krtaniowy, modyfikowany przez narządy artykulacyjnc w kanale głosowym, nie jest jedynym dźwiękiem, jaki może wygenerow ać organ mow y. Źródłem dźw ięku może być np. nagłe uwolnienie powietrza zgromadzonego w pewnym miejscu kanału głosowego lub przepuszczanie strumienia powietrza przez przewężenie Dlatego leż podział dźwięków mowy zc względu na sposób ich wytwarzania przed Mawia się następująco:

496