522 2

2

Kyc. 165. Zdolność skupiająca układu optycznego jest funkcją zdolności skupujących jego powierzchni załamujących oraz wzajemnych odległości międ/y tymi powierzchniami

To już wszystko o powierzchni załamującej. pozostają nam układy takich powierzchni. Podamy tu zasadę sumowania zdolności skupiającej dla dwóch powierzchni. To wystarczy, bo korzystając z niej można kolejno do układu dwóch powierzchni dodać trzecią itd. Ustawiając dwa układy optyczne dodatnie lub dwa ujemne, jeden za drugim, łatwo stwierdzimy, że łączna ogniskowa jest krótsza od każdej ze składowych. Tak jest. bo nie ogniskowe się sumują, lecz zdolności skupiające. Dalej rozsuwając te układy, ustalimy też. że łączna ogniskowa zmienia się. czyli odległość między układami także decyduje o wyniku sumowania. Pomińmy tu wyprowadzenie, zadowalając się wzorem końcowym, choć wzór ten można wyprowadzić tym samym sposobem co poprzednie:

/>_l#2 = O, + D₂ - ipfo    (16.101

ptatt. D_x. I>, - /iftWimwu zdolność dupu^ca powierzchni ulama^cych. I, - /redukowani oJk-fterfć miedzy powicrzchnumi załMMpfcymi.

Wzór powyższy jest wzorem ogólnym i dotyczy leż układów optycznych złożonych. na przykład wynikowej zdolności skupiającej dwóch soczewek zestawionych na jednej osi. Ze wzoru wynikają ciekawe i pouczające wnioski. Zwróćmy uwagę na dwa. Pierwszy to fakt. że jeśli dwa układy optyczne o zdolnościach skupujących równych co do wartości i różnych co do znaku są od siebie oddalone, to układ taki ma wynikową zdolność skupiającą i to zawsze dodatnią' Dmgi mówi. że jeśli dobraliśmy swzewki korekcyjne korzystając z oprawy próbnej, to zarazem ustaliliśmy odległość soczewki korekcyjnej od rogówki. Jeśli oprawa dobrana przez optyka ustawi soczewkę w innej odległości, to korekcja będzie niewłaściwa, to znaczy łączna zdolność skupiająca oka z soczewką korekcyjną może być za duża lub zbyt nula. Im większa jest zdolność skupiająca soczewki korekcyjnej, tym bardziej -czuła" jest korekcja na zmiany odległości

522