382 2

9. POTRZEBY WŁASNE ELEKTROWNI PAROWYCH

Silniki używane do napędu urządzeń potrzeb własnych elektrowni muszą spełniać wysokie wymagania dotyczące przede wszystkim przystosowania napędu do warunków występujących w czasie rozruchu i samorozruchu. Szczególnie istotna jest wartość momentu rozruchowego (rys. 9.3), która przy projektowaniu tych silników musi być ściśle przestrzegana, ponieważ każde urządzenie ma odmienne warunki rozruchowe (rys. 9.4).

9. POTRZEBY WŁASNE ELEKTROWNI PAROWYCH

Rys. 9.4. Charakterystyki momentu obciążenia różnych urządzeń potrzeb własnych 1 - młyn miażdżący napełniony węglem; 2 - młyn bębnowo-kulowy; 3 - młyn bijakowy; 4 - pompy i wentylatory Zaczerpnięto z [9.11]

Podstawowe równanie dynamiki napędu można zapisać w postaci

(9.6)

J dco

—T7 = M_s — M„ p d/

gdzie: J - moment bezwładności silnika i urządzenia napędzanego, N • m • s; p - liczba par biegunów; co - prędkość kątowa ruchu obrotowego silnika, rad/s; M_s - moment obrotowy silnika, N • m; M„ - moment obciążenia, N • m.

Różnicę M_s — M_a = M_d określa się jako tzw. moment dynamiczny, przy czym, jeżeli M_d > 0, to występuje rozruch urządzenia, jeżeli M_d < 0, to występuje wybieg urządzenia, a jeżeli M_d = 0, to urządzenie znajduje się w stanie pracy ustalonej. Wartość momentu dynamicznego w czasie rozruchu musi być taka, aby spełniać wymagania ze względu na dopuszczalny przyrost temperatury silnika dla danej klasy jego izolacji.

382