3tom092

3. SIECI ELEKTROENERGETYCZNE 186

— reaktancje ramion gwiazdy

■^1--y [^(1-2) + ^([.3) ^—^(2-3)]

X} — ~ [^(1-3) + ^(2-3)^— ^(1-2)]

(3.11)

Wc wzorach: S_N — moc znamionowa transformatora, MV ■ A; U_N — napięcie odniesienia, kV; AP_Cu(|._2| — straty obciążeniowe mocy czynnej w parach uzwojeń, kW; A (/_Z(,._2K%) — napięcia zwarcia par uzwojeń, %.

Konduktancje i susceptancje wyznacza się identycznie jak dla transformatorów dwuuzwojeniowych.

Transformatory z uzwojeniami dzielonymi również odwzorowuje się jako gwiazdę poprzeczną (rys. 3.3).

Rys. 3.3. Schemat zastępczy transformatora z uzwojeniami dzielonymi

Konduktancje i susceptancje wyznacza się identycznie jak w transformatorze trójuz-wojeniowym o różnych napięciach znamionowych.

Straty mocy w parach uzwojeń oblicza się następująco:

(3.12)

AP(G-D) — ^r(C.D)AP,₀|f(

A P(D-0) ^{= r}(M|AP lol.V

Rezystancje wyznacza się ze wzorów: — rezystancje par uzwojeń

(3.13)

_ rezystancje ramion gwiazdy

1

(3.14)

Rc — R(g-d) 2

We wzorach: AP,_{ol V} — całkowite znamionowe straty mocy czynnej, kW; A P_(C._D) — straty mocy czynnej w parze uzwojeń G-D, kW; A — straty mocy czynnej w parze uzwojeń D-D, kW; r_(G._D), r,_D.₀₎ — współczynniki korekcyjne; S,_v - moc znamionowa transformatora, w stosunku do której określono straty mocy (zazwyczaj jest to moc uzwojenia połówkowego), MV A; U_s — znamionowe napięcie odniesienia, kV.

Rcaktancje oblicza się identycznie jak dla zwykłych transformatorów trójuzwojenio-wych.

Dławiki zwarciowe odwzorowuje się jako dwójniki o reaktancji

IOA^z^n

(3.15)

gdzie: A U_/A%) — napięcie zwarcia dławika, %; U_N — napięcie znamionowe dławika, kV; l_N — pr^d znamionowy dławika, A.

Kondensatory odwzorowuje się jako dwójniki o reaktancji

(3.16)

gdzie: U_N — napięcie znamionowe kondensatora, kV; — moc bierna znamionowa kondensatora, kvar.

3.2. Odbiory sieciowe

3.2.1. Rodzaje odbiorców

Podział odbiorców na grupy klasyfikacyjne wywodzi się z podziału na grupy taryfowe. Z biegiem łat oba podziały, a głównie taryfowy, ulegały pewnym zmianom i obecnie nic pokrywają się one. W roku 1992 wprowadzono zasadniczą zmianę podziału taryfowego, dzieląc odbiorców na zasilanych z sieci wysokiego, średniego lub niskiego napięcia. W każdej z tych grup taryfowych wyodrębniono niektóre grupy klasyfikacyjne odbiorców według dotychczasowego podziału. Spowodowało to trudności w zachowaniu ciągłości danych statystycznych.

W celu zorientowania w kształtowaniu się zmian udziału poszczególnych grup odbiorców w całkowitym zużyciu energii elektrycznej przedstawiono podział klasyfikacyjny stosowany do 1991 r. i odpowiadające mu dane w tabl. 3.1.

Zgodnie z publikacją [3.29] rozróżniano następujące grupy klasyfikacyjne odbiorców: 1- Przemyśli wielcy odbiorcy. Grupa ta obejmuje odbiorców przemysłowych oraz obiekty użyteczności publicznej. W jej skład wchodzą rozróżniani osobnymi taryfami: drobni odbiorcy siłowi o mocy od 10 kW do 50 kW, odbiorcy o mocy powyżej 50 kW zasilani z sieci nn oraz odbiorcy zasilani z sieci o napięciu znamionowym powyżej 1 k V, lecz bez trakcji elektrycznej.

2. Trakcja elektryczna PKP. Ma odrębną taryfę w ogólnej grupie taryfowej przemysłu i wielkich odbiorców' zasilanych z sieci powyżej 1 kV.