3tom095

3. SIECI ELEKTROENERGETYCZNE 192

Rys. 3.10. Układ mieszany sieci struktura promieniowo-magistralna

Często, szczególnie w sieciach przemysłowych stosuje się sieci o strukturach mieszanych (rys. 3.10).

3.4.3. Konfiguracja sieci

W zależności od stanu w jakim znajduje się sieć rozróżnia się konfiguracje: normalne, awaryjne i poawaryjne.

Sieci otwarte mogą pracować wyłącznie w konfiguracjach otwartych. Natomiast sieci zamknięte mogą pracować bądź w konfiguracjach otwartych (rys. 3.11), bądź w zamkniętych. Konfiguracje otwarte sieci o strukturach zamkniętych stosuje się w Polsce w sieciach miejskich nn i SN, w sieciach rejonowych SN oraz niekiedy w sieciach przemysłowych.

U

:

i ■ U-

i

r

i i r

ł

Rys. 3.11. Układ dwustronnie zasilany rozcięty

Sieci o konfiguracjach otwartych są bardziej zawodne niż sieci o konfiguracjach zamkniętych. Przejęcie zasilania przez elementy nieuszkodzone wymaga dokonania przełączeń bądź przez układy automatyki samoczynnego załączania rezerwy (SZR), bądź przez obsługę.

3.5. Linie napowietrzne

3.5.1. Pojęcia ogólne i definicje

Linie napowietrzne są budowane na wszystkie napięcia stosowane w polskich sieciach elektroenergetycznych, tj. od 0,4 kV do 750 kV. Stanowią one ok. 86% łącznej długości wszystkich linii eksploatowanych przez energetykę zawodową. Dotychczas została wybudowana 1 linia 750 kV; budowa następnych nie jest przewidywana w istniejących programach rozbudowy sieci krajowej.

Przepisy dotyczące projektowania i budowy linii napowietrznych są przedmiotem normy [3.13]. Norma ta stanowi zbiór podstawowych przepisów, wymagań i definicji.

Zawiera również wykaz norm związanych, dotyczących zagadnień szczegółowych lub elementów składowych linii. Norma jest obecnie w trakcie aktualizacji. Oto definicje niektórych pojęć wg niniejszej normy.

Elektroenergetyczna linia napowietrzna — urządzenie napowietrzne, przeznaczone do przesyłania energii elektrycznej, składające się z przewodów, izolatorów, konstrukcji wsporczych i osprzętu.

Przęsło — część linii napowietrznej zawarta między sąsiednimi konstrukcjami wsporczymi (rys. 3.12).

Rys. 3.12. Przęsło linii a rozpiętość przęsła, /— zwis

Rozpiętość przęsła — pozioma odległość między osiami sąsiednich konstrukcji wsporczych.

Zwis — odległość pionowa w środku rozpiętości przęsła między przewodem a prostą łączącą punkty zawieszenia przewodu.

Naciąg (w określonym miejscu) — siła styczna do osi podłużnej przewodu, wyrażona iloczynem naprężenia przez przekrój obliczeniowy przewodu.

Obostrzenie linii— wiele dodatkowych wymagań dotyczących odcinka linii wymagającego zwiększonego bezpieczeństwa. Rozróżnia się trzy stopnic obostrzenia: pierwszy, drugi i trzeci.

Obostrzenia stosuje się w celu zmniejszenia prawdopodobieństwa zerwania i opadnięcia przewodu.

3.5.2. Przewody

Przewody linii elektroenergetycznych zostały omówione szczegółowo w rozdz. 1.

Podstawowym przewodem linii niskiego napięcia jest gola linka aluminiowa (symbol AL) o znormalizowanych przekrojach, z których są zalecane: 16, 25, 35, 50 i 70 mm².

Od 1992 roku rozpoczęto produkcję i stosowanie izolowanych przewodów niskiego napięcia w postaci samonośnej wiązki złożonej z izolowanych linek aluminiowych w tzw. systemie czteroprzewodowym, z ewentualnym dodatkowym przewodem oświetleniowym. Materiałem izolacyjnym jest polietylen usieciowany, a produkowane przekroje to: 16,25, 35, 50, 70, 95 i 120 mm². Przykłady oznaczenia:

—    AsXS — przewód elektroenergetyczny samonośny (s) o żyłach aluminiowych (A), o izolacji z polietylenu usieciowanego uodpornionej na działanie promieni świetlnych (XS);

—    AsXSn — przewód elektroenergetyczny samonośny (s) o żyłach aluminiowych (A), o izolacji z polietylenu usieciowanego uodpornionej na działanie promieni świetlnych (XS) i rozprzestrzenianie się płomienia (n).

Przewody takie wraz z odpowiednim osprzętem są rozwiązaniem stosowanym w celu uproszczenia budowy linii niskiego napięcia oraz zmniejszenia liczby zakłóceń (w tym powstałych wskutek zbliżeń przewodów do gałęzi drzew).

13 Poradnik inżyniera elektryka tom 3