3tom104

3. SIECI ELEKTROENERGETYCZNE 210

żył (na napięcia znamionowe od 15 kV) typu HAKFtA i HAKnFtA 8,7/15 kV i 12/20 kV;

—    o izolacji polietylenowej (na napięcia znamionowe 10-^20 kV) tvpu YHAKX oraz YHAKXS 8,7/15 kV i 12/20 kV;

—    o izolacji polwinitowej (na napięcia znamionowe do 6 kVj typu YAKY 3,6/6 kV. Kable o izolacji papierowej są konstruowane jako jednożyłowe i wielożyłowe,

natomiast izolowane polietylenem — jako jednożyłowe.

W sieciach nn powszechnie stosuje się kable czterożyłowe, izolowane polwinitem lub papierem z syciwem, typu YAKY, AKFtA 0,6/1 kV.

Powłoki i osłony zewnętrzne służą do uszczelnienia kabla przed wypływaniem syciwa, wnikaniem wilgoci oraz stanowią ochronę przed uszkodzeniami mechanicznymi.

Doświadczenia z eksploatacji kabli izolowanych polietylenem termoplastycznym (YHAKX) wykazały, że działanie wilgoci powoduje niekorzystne zmiany właściwości izolacyjnych polietylenu prowadzące do uszkodzenia kabli (tzw. „drzewienie” izolacji). Układanie nowych kabli tego typu zostało zaniechane. Szybkość procesu „drzewienia" jest w zasadniczy sposób opóźniona w izolacji z polietylenu usieciowanego (kable typu YHAKXS). Dodatkowo, w specjalnych konstrukcjach kabli uzyskuje się ograniczenie penetracji wilgoci przez zastosowanie pęczniejących proszków lub taśm albo niedopuszczenie wilgoci do izolacji przez zastosowanie szczelnej warstwy metalowej pod osłoną.

3.6.3. Osprzęt kablowy

W skład osprzętu kablowego wchodzą: głowice, mufy, złączki i końcówki. Głowice służą do zakończenia kabli, mufy do połączenia odcinków kabli, złączki i końcówki do łączenia lub zakończenia żył roboczych i powrotnych.

Rys. 3.26. Głowica wnętrzowa typu 3GOw układ płaski 15 kV

/ korpus, 2 — pokrywa, 3 — tuleja wlotowa, 4 — izolatory kompletne ze sworzniami, 5 — stożki ołowiane

Głowice muszą zapewnić wymaganą wytrzymałość elektryczną i mechaniczną zakończenia kabla oraz jego odpowiednie uszczelnienie przed wilgocią i muszą zapobiegać wyciekowi syciwa. Konstrukcja głowic zależy od miejsca instalowania (napowietrzne lub wnętrzowe), napięcia znamionowego, liczby i przekroju żył oraz rodzaju izolacji.

Mufy muszą zapewniać właściwości mechaniczne i elektryczne złącza nie gorsze od właściwości kabla. Rozwiązanie konstrukcyjne mufy zależy od napięcia znamionowego, liczby i przekroju żył oraz rodzaju izolacji kabla. W sieci nn stosuje się mufy przelotowe i rozgalężne, w sieci SN tylko przelotowe.

Rys. 3.27. Głowica typu GN-PT 15 kV

1 — końcówka kablowa zaprasowywana, 2 żyła aluminiowa.

3 — rura termokurczliwa krótka, 4 — izolacja polietylenowa, 5 — klosz polipropylenowy-. 6    rura termokurczliwa długa. 7 — stożek sterujący.

8 — warstwa półprzcwodząca, 9 — ekran na izolacji, 10 - drut wiązałkowy, II - - wyprowadzenie żyły pow-rotnej, 12 — końcówka miedziana

Dla przykładu pokazano na rys. 3.26 głowicę wnętrzową typu 3GOw, stosowaną powszechnie w kablach 6-^30 k V z izolacją papierową, a na rys. 3.27 głowicę napowietrzną do kabli izolowanych polietylenem typu GN-PT.

Do kabli o izolacji papierowej stosuje się mufy żeliwne typu MŻ z wkładkami ołowianymi (rys. 3.28), a do kabli o izolacji polietylenowej — mufy wykonane z zestawu taśm,

Rys. 3.28. Mufa żeliwna typu MŻ 10 20 kV (rysunek poglądowy)

1 - korpus, 2 — wkładka ołowiana, 3 — izolacja dowinięta, 4 syciwo, 5 zalewa kablowa, 6 izolacja żyły. ⁷ — powłoka ołowiana, 8 pancerz. 9 — osłona włóknista, 10 — taśma uszczelniająca, II — linka uziemiająca, 12 — lutowanie

14*