3tom105

3. SIECI ELEKTROENERGETYCZNE 212

np. ENTS (rys. 3.29). Stosuje się również mufy przejściowe, umożliwiające łączenie ze sobą kabli o izolacji papierowej i polietylenowej. Charakterystyczną cechą głowic i muf suchych (do kabli izolowanych polietylenem) jest dowinięcie izolacji przy użyciu specjalnego zestawu taśm. Rozpoczęto również stosowanie głowic i muf prefabrykowanych.

Rys. 3.29. Mufa lypu liNTS 15 20 kV

/ — żyła robocza, 2 ekran na żyle, 3 — izolacja polietylenowa. 4 ekran na izolacji. 5 ży ła pow rolna (druty Cu). 6 — powłoka polwinitowa, 7 — taśma półprze wodzą ca, 8 — izolacja dowinięta. 9 — warstwy taśm: półprze wodząca, miedziana wraz z drutami żyły powrotnej, poliestrowa, polwinitowa; 10 — osłona z taśmy

Przy zakładaniu mufy łączy się ze sobą żyły aluminiowe poprzez spawanie, za pomocą zaprasowywanych złączek lub metodą aluminotermiczną. Izolację połączenia żył dowija się ręcznie w miejsce montażu.

3.6.4. Układanie kabli

Wybór trasy linii kablowej powinien uwzględniać ograniczenie do niezbędnego minimum liczby skrzyżowań i zbliżeń z innymi urządzeniami, przejść przez ściany i stropy oraz przez obszary narażające kabel na wibracje. Warunki ułożenia nie powinny utrudniać odprowadzenia ciepła do otoczenia lub narażać kabel na ogrzanie z zewnątrz. Jednocześnie trasa powinna zapewniać łatwy i przejrzysty dostęp zarówno przy budowie, jak i eksploatacji linii.

Kable układa się w ziemi, przepustach, kanałach, tunelach lub w budynkach. Najczęściej stosuje się ułożenie w ziemi z użyciem przepustów przy niektórych rodzajach skrzyżowań. Kable układa się w przygotowanym wykopie o głębokości zależnej od napięcia znamionowego i miejsca ułożenia. Kabel spoczywa na warstwie piasku o grubości co najmniej 10 cm i jest pokryty warstwą piasku również o grubości co najmniej 10 cm, warstwą gruntu co najmniej 15 cm, a następnie folią z tworzywa sztucznego, która stanowi oznakowanie trasy. Do oznakowania kabli o napięciu znamionowym do 1 kV stosuje się folię niebieską, przy napięciach wyższych — czerwoną.

W przypadku prowadzenia znacznej liczby kabli wspólną trasą układa się je w kanałach lub tunelach kablowych. Umieszcza się je na dnie lub przy ścianach, używając do tego celu uchwytów lub konstrukcji wsporczych. Wymagania dotyczące układania kabli są zawarte w normie [3.14].

3.7. Modelowanie numeryczne sieci

3.7.1. Bazy danych sieci elektroenergetycznych

Baza danych sieci elektroenergetycznych [3.8] powinna być źródłem danych do prowadzenia wszelkiego rodzaju obliczeń sieciowych, niezbędnych w praktyce eksploatacyjnej

Dane ze służby — eksploatacyinej

ł ' i

Programy obsługujące bazę

Dane ze służby ruchu

Telekomunikacja

Prowadzenie ruchu w czasie rzeczywistym

Baza danych

Dane z komórek dokumentacji technicznej

~~r~......t

Dane z komórek dokumentacji księgowej

Zbiory

'!_ Sieć między-

f
—	J:		Zbiory npp.i imp —
1._ł 1			..............

Ewidencja i normowanie pracy ludzkiej

Ewidencja historii pracy urządzeń

Ewidencja

urządzeń

sieciowych

				-	-		'	i
	Określenie stanu technicznego i kontroli eksploatacji			Ewidencja i planowanie prac sieciowych			Ewidencja wykonania prac sieciowych

Projektowanie rozwoju sieci (generacja struktur)

Projektowanie konfiguracji sieci

Rys- 3.30. Organizacja bazy danych sieci elektroenergetycznych