3tom106

3. SIECI ELEKTROENERGETYCZNE 214

i w planowaniu rozwoju. Baza danych powinna mieć strukturę modułową. Powinna mieć charakter uniwersalny i zintegrowany. Poszczególne zbiory — mimo powiązania ze sobą

—    muszą być zakładane, aktualizowane i przetwarzane niezależnie.

Uniwersalność bazy polega na tym, że może być wykorzystywana do wszystkich

rodzajów obliczeń (rys. 3.30). Struktura zbiorów powinna być taka, aby można było łatwo je rozszerzać i modyfikować.

W bazie powinny być wyodrębnione trzy grupy zbiorów danych:

—    OFF-L1NE — stałe aktualizowane przy użyciu programów wsadowych;

—    OFF-LINE — stałe aktualizowane ze zbiorów ON-LINE;

—    ON-LINE — dynamiczne.

Grupy te ściśle ze sobą współpracują. Mają one wspólne katalogi oraz charakteryzuje je jednolity sposób odwzorowania struktur, konfiguracji i stanów sieci.

Baza danych powinna mieć charakter infologiczny, tj. wszystkie zdarzenia powinny być opisane w funkcji czasu.

W zakresie danych założonych jako zbiory stałe powinny znaleźć się:

1.    Katalogi urządzeń, takich jak: transformatory, linie napowietrzne, kable, łączniki, typowe pola w rozdzielniach, bloki automatyki zabezpieczeniowej, przekładniki, dławiki przeciwzwarciowe, typowe stacje transformatorowe, kondensatory, rezystory, przewody, izolatory, osprzęt liniowy, cew^rki kompensujące, typowe krzywe obciążeń dobowych i inne.

2.    Zbiory wskaźników i średniówek niezbędnych do obliczeń technicznych, takie jak: współczynnik jednoczesności, jednostkowe koszty mocy i energii, współczynnik dopuszczalnej przeciążalności, współczynnik rezerwy i inne.

3.    Dane stałe, które mogą być aktualizowane przy użyciu programów wsadowych, jak również za pomocą informacji ze zbiorów ON-LINE zawierające:

—    odwzorowanie struktury sieci;

—    odwzorowanie konfiguracji normalnych, awaryjnych i poawaryjnych;

—    odwzorowanie stanów sieci.

Odwzorowania struktur i konfiguracji sieci powinny zawierać dwie grupy zbiorów:

A.    Odwzorowania stacji elektroenergetycznych (odwzorowania rozdzielni, pól w rozdzielniach i urządzeń w polach).

B.    Odwzorowania ciągów liniowych.

Odwzorowania struktur, konfiguracji i stanów sieci powinny integrować w tych dwóch grupach wszystkie dane niezbędne do następujących obliczeń sieciowych: określenia konfiguracji normalnych, awaryjnych i poawaryjnych, obliczenia rozpływów, obliczenia poziomów napięć, kontroli obciążalności, obliczenia zwarciowe, obliczenia ekonomiczne, optymalizacyjne i niezawodnościowe. Odwzorowania powinny również zapewnić możliwość automatycznego odwzorowania i wizualizację dynamicznych schematów stacji, jak i sterowanie pracą sieci.

Odwzorowanie struktur i konfiguracji sieci powinno się opierać na jednolitym systemie kodowania urządzeń. Można dla ciągów liniowych zastosować system kodowania przedstawiony w p. 3.7.2. Dla kodowania urządzeń w stacjach przydatny wydaje się sposób podobny do używanego w Państwowej Dyspozycji Mocy (KDM).

Struktury i konfiguracje powinny być przedstawione w postaci tablic zawierających jednoznaczny opis połączeń (p. 3.7.3).

Tablice odwzorowujące stacje muszą być ściśle skorelowane ze zbiorami ON-LINE przechowującymi stany łączników w tych stacjach. Obecnie brak kompletnej metody odwzorowywania stacji.

Tablice odwzorowujące ciągi liniowe powinny być konstruowane zgodnie z zasadami przedstawionymi w p. 3.7.3.

Dane uzyskiwane w trybie ON-LINE można podzielić na dwa podzbiory:

a)    dane dynamiczne uzyskiwane z telemechaniki i łącz międzykomputerowych, zapisywane w odpowiednich tablicach dla ograniczonej liczby cykli pracy telemechaniki;

b)    dane uzyskiwane z telemechaniki lub z łącz międzykomputerowych w zbiorach

OFF-LIŃE.

Dane podzbioru a) są pamiętane przez kilka cykli telemechaniki i dotyczą przede wszystkim informacji o zadziałaniu elektroenergetycznej automatyki prewencyjnej i eliminacyjnej. Są to sygnały o zadziałaniu: automatyki samoczynnego ponownego załączania (SPZ), automatyki regulacji napięcia (ARN), automatyki samoczynnego załączania rezerwy (SZR) itp.

Dane te mogą być oczywiście rejestrowane lub zliczane. Zdarzenia, które nie powodują zmiany konfiguracji lub stanu sieci nie muszą być pamiętane, lecz jedynie mogą być rejestrowane typy tych zdarzeń (np. informacje o cyklu: wyłączenie — załączenie (WZ) automatyki SPZ przeniesione z komputera stacyjnego do komputera w punkcie dyspozycyjnym siecią międzykomputerową).

Dane podzbioru b), uzyskiwane z telemechaniki lub łącza międzykomputerowego do przechowania w zbiorach OFF-LINE, zawierają: pomiary obciążeń w charakterystycznych miejscach sieci, pomiary napięcia w wybranych węzłach, dane o zmianach w konfiguracji sieci (stany łączników), zbiór informacji pozwalający interpretować dane z telemechaniki, dane o prowadzonych pracach sieciowych.

Pomiary obciążeń będą przekazywane do zbioru OFF-LINE, stanowiąc podstawę obliczeń rozpływu mocy. Obciążenia mogą być również ewidencjonowane przez odpowiedni podsystem. Ewidencjonowanie niektórych pomiarów powinno dotyczyć wartości ekstremalnych — dla potrzeb ograniczeń poboru mocy. Dane te powinny być wprowadzane automatycznie przez obiekt. Pomiary napięć w węzłach należałoby prowadzić dla potrzeb prawidłowej regulacji napięcia. Mogą być one ewidencjonowane. Dane te winny być również wprowadzane automatycznie.

Dane o zmianach w konfiguracji sieci przekazuje się do tablic OFF-LINE przechowujących kolejne konfiguracje. Jednocześnie zasilają one inne zbiory ON-LINE przechowujące stany łączników w stacjach w celu dokonania odpowiednich zmian na tablicy synoptycznej (jeśli tablica jest sterowana przez komputer) lub w celu zasygnalizowania konieczności obliczenia rozpływów po zmianie konfiguracji itp. Dane te mogą być również wprowadzane ręcznie przez obsługę systemu komputerowego i dyżurnych dyspozytorów.

3.7.2. Zasady oznaczania elementów sieci

Wszystkie węzły w sieci powinny być oznaczone [3.8]. Nadanie oznaczenia pewnemu punktowi w sieci jest równoznaczne z utworzeniem węzła; tym samym punkt ten będzie brany pod uwagę przy obliczeniach sieci. Rozróżnia się dwa zasadnicze rodzaje oznaczeń węzłów.

Oznaczenie pierwotne węzłów może być alfanumeryczne bądź numeryczne. W ogólnym przypadku obowiązuje tylko jedna zasada: Nie wolno używać tego samego oznaczenia do więcej niż jednego węzła. Przy formowaniu oznaczeń pierwotnych korzysta się bądź z pierwszych liter nazwy stacji oraz z cyfr oznaczających kod napięcia i numer sekcji w rozdzielni, np. JAN21, GDA10, bądź z istniejącej numeracji węzłów w sieci, bądź z obowiązujących zasad jednolitej numeracji obiektów i urządzeń w energetyce. Podstawową zasadą przy tworzeniu oznaczeń pierwotnych węzłów jest maksymalne uproszczenie przygotowywania danych do obliczeń na komputerach.

Do celów sprawozdawczych i ewidencyjnych oznacza się elementy sieci (mogą to być gałęzie lub części gałęzi) kodami, zgodniez obowiązującymi zasadami jednolitej numeracji. Zawierają one informacje o rodzaju elementu, przynależności administracyjno-technicznej, poziomie napięcia oraz numer ewidencyjny w danej grupie urządzeń.