700

sprężystych / atomami anody, tracąc oczywiście przy tym część swej energii, a dopiero polem zostanie zahamowany. W tym pierwszym przypadku cala energia kinetyczna elektronu /ostaje zamieniona na energię fotonu rentgenowskiego Wynika z lego. że promieniowanie emitowane przez lampę rentgenowską ma w idmo ciągle. czyli jest szerokim pasmem fal elektromagnetycznych o różnych długościach fal. Rozkład energii w ciągłym widmie promieniowania rentgenowskiego przedstawiono na rycinie 22.2.

Cechą charakterystyczną widma ciągłego jest:

I. Istnienie ostrej granicy od strony fal krótkich. Długość najkrótszej fali w danym widmie jest ściśle związana z napięciem anodowym przyspieszającym elektrony

Międ/y napięciem anodowym U. ładunkiem elektronu e i częstością drgań krótkofalowej granicy widma istnieje ścisły związek określony wyrażeniem:

hY^wtU    (22.1)

Maksymalną wartość v otrzymamy wówczas, gdy cała energia kinetyczna mv^: « hs^,. h - stała Plancka) zahamowanego elektronu zostanie wypromic-ntowaru w postaci jednego fotonu. Maksymalna częstotliwość v^_t związana jest z minimalną w danym widmie długością fali zależnością:

Zatem:

(22.2)

c eU

" h

Po podstawieniu odpow iednich wartości h, r i r otrzymuje się:

<22.3)

Natężenie promieniowania jest proporcjonalne do kwadratu napięcia U:

Im CSU²    (22.4)

pin* C - OjU. / - U. /K*

iMtrntKi mody. i - n*c/<n»t

Natężenie promieniowania / definiuje się stosunkiem energii £. jaką wiązka promieniowania niesie ze sobą. do powierzchni 5 ustawionej prostopadle do kierunku rozchodzenia się wiązki oraz do czasu /.

E_

St

/*

700