80 81

miejsce to jest różne u różnych ludzi zależnie od budowy ciałjj wieku, płci. Pion ciała przy prawidłowej pozycji stojącej przebie ga przez stawy barkowe, biodrowe, kolanowe, skokowe i dochfl dzi do środka podstawy ciała. Gdy z tej „pewnej" postawi skłaniamy ciało lekko do przodu, natychmiast zaczynają działać] siły (moment obrotowy), które ciągną ciało do dołu. Chroniąc siq przed upadkiem napinamy mięśnie próbując wewnętrznym : pięciem zrównoważyć siłę działającą z zewnątrz.

Prawidłowa pozycja stojąca pokazuje nam stan równowagi cia ła, w którym mięśnie utrzymujące ciało pracują najbardziej ekor micznie i gdzie siły wewnętrzne i zewnętrzne są równe. Sta równowagi jest labilny, ponieważ wystarczy niewielki ruch cia przesunięcie punktu ciężkości nad relatywnie małą powierzcli podstawy, żeby ciało w wyniku działania momentu obrotowe straciło równowagę. W przeciwieństwie do posągu człowiekowi < zachowania równowagi zawsze potrzebna jest energia, co wynik jego anatomiczno - fizjologicznych właściwości. Przyciąganie ziet skie nieustannie zmusza mięśnie do wytwarzania sił utrzymujący ciało we właściwej równowadze.

Najmniej energii mięśni potrzebujemy, gdy „zawiesimy cia na więzadłach". Dzieje się tak wtedy, gdy jesteśmy zmęczeni k czujemy się źle psychicznie. Spróbujcie trochę poeksperymento wać, aby znaleźć taką postawę, która pozwala całkowicie „zawid sić się". Prawdopodobnie znajdziecie dwie takie możliwoś miednica skręcona do przodu, nogi nadmiernie wyprostowane] kolanach i barki zwieszone do przodu albo miednica skręcona < tyłu, a plecy w pełni okrągłe. Niestety taka postawa, szczegół* utrzymywana długo w pozycji siedzącej, prowadzi do błędne obciążenia pasywnego aparatu podtrzymującego i aparatu rucl wego. Jak sami możecie zauważyć, takie ustawienie kręgosłuf znacznie odbiega od jego fizjologicznych, prawidłowych wygii Skutkiem tego może być brak równowagi mięśniowej i degene cja krążków międzykręgowych, kręgów i stawów kręgosłupa.)

Prawidłowa jest taka pozycja równowagi ciała, w któ miednica jest skręcona lekko do przodu, a kręgosłup zachov swoją fizjologiczną formę.

Prawidłową postawę ciała w pozycji stojącej oraz siedzą<j możemy osiągnąć prostym sposobem: wyobraźcie sobie, że jes

4eie marionetką. Jak w każdej marionetce wszystkie części ciała i £|owa umocowane są na nitkach. Chwyćcie nitkę wychodzącą ze środka głowy i pociągnijcie głowę do góry. Automatycznie przybierzecie prawidłową postawę.

Miednica spełnia szczególną rolę jako podstawa kręgosłupa i cześć ciała łącząca tułów i nogi. Prawidłowy balans miednicy oraz sprawność mięśni utrzymujących miednicę mają decydujące znaczenie dla stabilizacji tułowia. Przy złym lub niedostatecznym obciążeniu mięśnie miednicy z powodu struktury włókien skłonne są do skracania się lub osłabienia. Błędna postawa lub obciążenie takie jak nadwaga, ciąża, zbyt wysokie obcasy prowadzi często do skrócenia zginaczy biodra i mięśni prostujących plecy (w odcinku lędźwiowym kręgosłupa i w odcinku szyjnym kręgosłupa). Może też doprowadzić do osłabienia mięśni prostujących biodro i mięśni brzucha.

W rezultacie dochodzi do zaburzenie statyki pomiędzy kręgosłupem a miednicą — miednica skręca się do przodu, co z kolei powoduje zwiększenie wygięcia odcinka lędźwiowego kręgosłupa (hiperlordoza), a to prowadzi do zużycia kręgosłupa i bólu pleców. Aby z powrotem prawidłowo ustawić miednicę konieczne jest wzmocnienie mięśni brzucha i pośladków oraz rozciągnięcie skróconych mięśni zginających biodro i mięśni pleców.

Kiedy podnosi się przednia część miednicy (ustawienie miednicy, gdy skręca się ona do tyłu), prostuje się odcinek lędźwiowy kręgosłupa, a klatka piersiowa opuszcza się. 1 odwrotnie, klatka piersiowa podnosi się, gdy miednica skręcona jest do przodu, a odcinek lędźwiowy kręgosłupa nadmiernie wygina się.

Prawidłowy balans miednicy jest decydującym kryterium prawidłowej postawy. Gdy już wyprostowaliśmy się przez prawidłowe ustawienie miednicy nie zapomnijmy trzymać prosto głowy. Wszystkie trzy ruchy — ruch miednicą, unoszenie klatki piersiowej i wyprost odcinka szyjnego kręgosłupa — prostują kręgosłup współdziałając jak koła zębate. Przeprowadzić je można samemu w ćwiczeniach typu „marionetka".

81