Bauman porównuje ów sposób do funkcjonowania pola kempingowego: - - miejsce to jest otwarte dla każdego
- goście zjawiają się i znikają
- nikt nie interesuje się zasadami na jakich działa kemping (jeśli ich oczekiwania są spełnione)
- nikt nie kwestionuje władzy kierownika kempingu (ale jeśli klienci poczują się oszukani mogą złożyć skargę - NIE KRYTYKUJĄ JEDNAK SPOSOBU ZARZĄDZANIA KEMPINEGIM, NIE PROPONUJĄ WPROWADZENIA ZMIAN, NIE BIORĄ ODPOWIEDZIALNOŚCI ZA FUNKCJONOWANIE KEMPINGU)
- klienci odjeżdżając zostawiają kemping w takim stanie, w jakim go zastali
- jeśli wielu klientów skarży się na to samo, czasem wprowadza się zmiany
W epoce płynnej nowoczesności otwartość społeczeństwa na krytykę przypomina stosunki panujące na polu kempingowym. Kłóci się takie podejście z klasyczną teorią krytyczną - krytyka wytwórców została zastąpiona przez krytyką konsumentów Przyczyny tej zmiany to:
Gruntowna transformacja sfery publicznej i sposobu funkcjonowania i odtwarzania się społeczeństwa.
Cechą nowoczesności XXI wieku jest modernizacja - wszechobecne, nieusuwalne, niezaspokojone pragnienie twórczej destrukcji, oczyszczania przedpola w imię nowych ulepszonych projektów.
Dwie cechy powodują, że „nasza" forma nowoczesności jest nowa i odmienna:
1) Stopniowy rozkład i nagły upadek wiary w istnienie kresu drogi, którą podążamy, osiągalnego celu historycznych przemian, w ład idealny, w to, że los człowieka stanie się kiedyś przejrzysty, w całkowite opanowanie przyszłości
2) Deregulacja i prywatyzacja zadań i obowiązków związanych z modernizacją
• INDYWIDUALIZACJA - akcentowanie suwerennych decyzji jednostki, czego odbiciem jest np. zastąpienie w dyskursie etyczno-politycznym kwestii „sprawiedliwego społeczeństwa" kwestią „praw człowieka" - skupienie uwagi na prawie jednostki do zachowania odrębności, wyboru stylu życia. Proces emancypacji leży w rękach zwykłych ludzi (a nie władzy) którzy są odpowiedzialni z proces modernizacji.
POJEDYNEK JEDNOSTKI Z OBYWATELEM
W tym ujęciu, indywidualizacja oznacza przemianę ludzkiej „tożsamości" z „danej" w „zadaną" i obarczenie jednostek odpowiedzialnością za realizację zadania oraz za wszelkie konsekwencje i skutki uboczne tej realizacji -> ustanowienie autonomii de iure (prawnie narzucona „wolność negatywna) niezależnie od tego czy towarzyszy jej autonomia de facto („pozytywna wolność" oznaczająca autentyczną możliwość samostanowienia).