AnalizaFinansowaTeoriaPrakty0

Teoria i praktyka analizy /imm.wwcj w i>r:aisie>>ii>rstwif

W analizowanym przedsiębiorstwie wskaźnik ten wynosił (tabela 10): 546 553

rok 200b

rok 200c

rok 200d

316 809

550 790 287 186

604 859 453 107

■x 100 =172,5%

x 100 = 191,8%

x 100 = 133,5%

Obliczone wielkości podstawowego wskaźnika struktury pasywów wyraźnie wskazują, że badana Spółka Akcyjna „Alfa” może być zaliczona do przedsiębiorstw niezależnych finansowo. Przy czym i w tym wypadku wyróżnić można dwa okresy niezależności finansowej, a więc rosnącej rok 200c i malejącej rok 200d. Przedsiębiorstwo elastycznie dostosowuje strukturę kapitałową i optymalizuje łączne ryzyko. W roku 200c, w którym ryzyko rynkowe było znacznie większe menedżer zwiększył stopień samofinansowania. Natomiast gdy sprzedaż dynamicznie rośnie, przedsiębiorstwo zwiększa zadłużenie.

Dokonując wstępnego przeglądu struktury kapitałów trzeba brać pod uwagę czas użytkowania kapitałów obcych i odrębnie rozpatrywać:

1)    kapitały długoterminowe (zobowiązania i rezerwy długoterminowe),

2)    kapitały krótkoterminowe (zobowiązania i rezerwy krótkoterminowe)

Pierwsza grupa kapitałów łączy się bowiem w przeważającej mierze z finansowaniem aktywów trwałych, ale również i aktywów obrotowych. Druga grupa kapitałów finansuje aktywa obrotowe-bieżące. Przy porównawczym przeglądzie pasywów trzeba więc ocenić relację udziału trzech grup kapitałów w łącznej kwocie pasywów, tj. kapitału własnego, kapitału obcego długoterminowego i kapitału obcego krótkoterminowego (oprocentowanego).

Bardzo istotną kwestią wstępnej oceny pasywów jest zbadanie wewnętrznej struktury kapitałów własnych. W dobrze pracujących przedsiębiorstwach ma bowiem miejsce stałe wypłacanie dywidend od kapitału zakładowego, ale również i systematyczne tworzenie rezerw z zysku. Stąd też stosunek między kapitałem zakładowym a rezerwami ulega często znacznej zmianie, wskazując na wzrost stopnia samo-