Teoriii i praktyka analizy finansowej w pi-ędsiębiorstwie
sty lub wskaźnik asortymentowości progresywny.85 Wskaźniki struktury charakteryzują udział poszczególnych asortymentów w całości sprzedaży. Zmiany w poziomie tych wskaźników w stosunku do przyjętego wzorca powinny być przedmiotem szczegółowej analizy. Wskaźniki struktury mogą mierzyć udział przychodów z produkcji realizowanej zgodnie z planem asortymentowym, poza planem, przekraczającej plan oraz nie wykonanej.
O ile wskaźniki struktury są miarami analitycznymi i mogą się różnie kształtować, stwarzając trudność w jednoznacznej ocenie realizacji planu asortymentowego, to wskaźnik asortymentowości prosty jak i progresywny są miarami syntetycznymi. Wskaźnik asortymentowości prosty stanowi relację przychodów zrealizowanych zgodnie z planowaną ich wielkością, co przedstawia wzór:
przychody zrealizowane zgodnie z planem asortymentowym ^ ^ ^ przychody planowane ogółem
Przy zaliczaniu przychodów na poczet planu asortymentowego obowiązują następujące zasady:
- jeżeli rzeczywista wielkość przychodów ze sprzedaży określonego asortymentu jest większa niż planowana, należy przyjąć wielkość planowaną,
- gdy natomiast rzeczywista wielkość przychodów zc sprzedaży określonego asortymentu jest mniejsza niż planowana, to zgodnie z założeniami planu przyjmuje się w ocenie realizacji tylko wielkość wykonaną,
- wielkość wykonaną a nieplanowaną nie uwzględnia się, podobnie jak planowaną a niewykonaną.
Wskaźnik asortymentowości prosty będzie więc przybierał wiel-
się charakteryzował przedstawiony wskaźnik, tym stopień zgodności planu i wykonania jest mniejszy. Przy obliczaniu wskaźnika asortymentowości prostego nie uwzględnia się przychodów ponadplanowych. Gdy tymczasem przy przekraczaniu zadań planowych celowe jest również zachowanie założonych proporcji w strukturze asortymentowej. Element ten uwzględnia się natomiast w drugim z przedstawionych
85 L. Bednarski, R. Borowiecki, J. Duraj, E. Kurtys, T. Waśniewski, B. Wersty, Analizo ekonomiczna przedsiębiorstwa, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej im. Oskara Langego, Wrocław 1996, s. 202 i następne.
200