AnalizaFinansowaTeoriaPrakty)8

Teoria i praktyka analizy finansowej w pi-zedsiąbiorstwie

dendy w zmiennej wysokości, zazwyczaj rosnącej w czasie. W momencie likwidacji przedsiębiorstwa roszczenia posiadaczy akcji są realizowane po zaspokojeniu roszczeń pozostałych podmiotów. Dlatego tego typu roszczenia określane są również mianem roszczeń rezydualnych.

Akcje uprzywilejowane są hybrydowym instrumentem finansowania, łączącym cechy akcji zwykłych i papierów dłużnych emitowanych przez firmę. Uprzywilejowanie akcji może dotyczyć prawa głosu, podziału majątku w razie likwidacji spółki lub wypłaty dywidend. Pierwsze dwie formy uprzywilejowania powodują duże podobieństwo akcji uprzywilejowanych i akcji zwykłych. Wyraźna różnica występuje przy uprzywilejowaniu odnośnie dywidendy. Dywidendy uprzywilejowane są stałym obciążeniem finansowym, analogicznie jak oprocentowanie w wypadku długu. Płacone są one z zysku po opodatkowaniu, a przed wypłatą dywidend przypadających na akcje zwykłe. Wypłata dywidend uprzywilejowanych zależy jednak od osiągniętego przez firmę zysku. W latach gdy przedsiębiorstwo wykazuje stratę, dywidenda nie jest wypłacana. Zobowiązania wobec akcjonariuszy z tego tytułu są jedynie odkładane do momentu osiągnięcia zysku (kumulowane). W ten sposób niemożność wypłacenia dywidendy uprzywilejowanej nie powoduje trudności finansowych przedsiębiorstwa, tak jak to ma miejsce przy wstrzymaniu płatności odsetek od kapitałów obcych.

Emisja akcji uprzywilejowanych występuje najczęściej w podmiotach mających przejściowe trudności finansowe. W tym bowiem przypadku emisja akcji zwykłych mogłaby doprowadzić do dalszego obniżenia kursu akcji, natomiast emisja obligacji wymagałaby ustalenia wysokiego ich kosztu.

O ile emisja akcji zwykłych lub uprzywilejowanych jest formą zasilania zewnętrznego w kapitał własny, to zysk zatrzymany stanowi wewnętrzne, własne źródło pochodzenia kapitału (funduszu). Wypracowane zyski pozostawione w przedsiębiorstwie mogą zasilać kapitał (fundusz) zapasowy, pozostałe kapitały (fundusze) rezerwowe lub też pozostać jako zysk (strata) z lat ubiegłych lub zysk (strata) netto roku bieżącego.

Drugim, oprócz zysku, źródłem samofinansowania rozwoju jest amortyzacja. Odpisy amortyzacyjne zmniejszają wartość początkową środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych wskutek ich używania lub upływu czasu. W praktyce przedsiębiorstwa nie utrzymują funduszów amortyzacyjnych w formie rezerw, dlatego też amortyzacja w miarę dokonywania odpisów, może być wykorzystywana na nowe