analiza straceniowa

ANALIZA OBJĘTOŚCIOWA

Analiza objętościowa (miareczkowa) polega na tym, że do roztworu zawierającego oznaczaną substancję wprowadza się niewielkimi porcjami - „miareczkami” - równoważną chemicznie ilość odczynnika w postaci roztworu mianowanego, to znaczy roztworu o dokładnie znanym stężeniu. Roztwór mianowany przeznaczony do miareczkowania niekiedy bywa nazywany titrantem. Zawartość oznaczanej substancji oblicza się na podstawie objętości zużytego roztworu mianowanego. W analizie miareczkowej dokładność uzyskanych wyników zależy od:

1)    „nastawienia” miana roztworu titranta - poznania dokładnej wartości stężenia roztworu którym będziemy miareczkować.

2)    kalibracji pipet i biuret użytych do przeprowadzania analiz.

3)    techniki miareczkowania.

4)    prawidłowego odczytania objętości płynów.

5)    właściwego dobrania wskaźników ( indykatorów) miareczkowania.

W analizie objętościowej korzysta się z różnych typów reakcji, nie mniej muszą one spełniać kilka podstawowych warunków:

a)    przebieg reakcji pomiędzy substancją oznaczaną i wprowadzonym odczynnikiem z biurety powinien być szybki, stechiometryczny i zgodny z zapisanym równaniem reakcji.

b)    wprowadzony odczynnik nie może wchodzić w reakcję z innymi związkami obecnymi w roztworze.

c)    musi istnieć odpowiedni wskaźnik umożliwiający zauważenie końca zachodzącej reakcji w przeprowadzanych analizach.

W analizie objętościowej rozróżnia się miareczkowanie:

I)    bezpośrednie — oznaczany składnik miareczkuje się bezpośrednio roztworem mianowanym (np. alkacymetria ).

II)    odwrotne - do badanego roztworu dodaje się nadmiar (o ściśle określonej objętości) odczynnika mianowanego, a następnie odmiareczkowuje jego nie zużytą część innym, odpowiednio dobranym titrantem.