Anka03

Anka

Była jesienna Kielecczyzna i w stu wrześniowych barwach Ojców... Córeczko miła, cóż ci wyznać? -że źle, że bardzo źle dziś ojcu.

Ale nie poddam się, nie poddam i będę kroczył w dal za dalą, i ciężar pieśni ludziom oddam, co na budowach światła palą.

BRZOZA

Przeciw smutkom cóż pocznę, o! brzozo!

Usnę, ależ się ocknę, coś się we mnie rozpęta, by pamiętać, pamiętać, o! brzozo!

Córko moja nieżywa, o! brzozo!

pieśni nić niegodziwa chce mnie spętać trumiennie i - zatruta - być we mnie, o! brzozo!

Jakże rozpacz wyrazić, gdy żyję, o! brzozo!

kiedy słowa nijakie, niczyje, a ja powiem rozpaczą słowom, że nic nie znaczą, o! brzozo!