Rys. 5.2. Wykres bilansu mocy na biegu najwyższym
tylko w takim stopniu, który pozwala na uzyskanie na kołach mocy koniecznej do pokonania mocy oporów ruchu. Kierowca dysponuje jednak zapasem mocy określonym odcinkiem rzędnej w polu zakreskowanym. Może nacisnąć mocniej pedał przyspieszenia, nawet do oporu, wskutek czego moc rozwijana przez silnik wzrośnie, a pojazd zacznie przyśpieszać. Przy całkowitym otwarciu przepustnicy gaźnika (w przypadku silnika ZI) moc na kolach będzie wzrastać wzdłuż krzywej ograniczającej od góry pole podaży mocy powodując równoczesny wzrost prędkości. Gdyby kierowca trzymał stale w pełni naciśnięty pedał przyśpieszenia, to prędkość wzrastałaby do chwili, gdy wartość dysponowanej mocy zrówna się z mocą oporów i zostanie osiągnięta prędkość maksymalna w danych warunkach drogowych. Wówczas kończy się pole zapasu mocy i nie ma już odcinka rzędnej umożliwiającego dalsze przyśpieszanie. Oczywiście kierowca może do tego stanu ruchu dojść innym sposobem, w dłuższym czasie i na dłuższej drodze, naciskając pedał przyśpieszenia stopniowo i nie w pełni wykorzystując odcinki rzędnych zapasu mocy.
Jeśli kierowca jadąc z prędkością V natrafi na zwiększone opory ruchu, np. na wzniesienie, to albo musi nacisnąć mocniej pedał przyśpieszenia, aby utrzymać w tych warunkach prędkość V, albo prędkość będzie się zmniejszać, aż do ustalenia się nowego stanu równowagi między mocą na kołach a mocą oporów w obszarze pola zapasu mocy.
Powróćmy do sprawy doboru przełożenia przekładni głównej, które wywiera istotny wpływ na właściwości trakcyjne samochodu. Oczywiście zamiast przełożenia icp, umożliwiającego osiągnięcie największej prędkości Vp osiągalnej przy danej mocy silnika, można zastosować w samochodzie
84