Atlas nieba 00 (57)
obiektów. Wielkość kolistego fragmentu specjalnego znaku wprowadzonego dla oznaczania najsilniejszych radioźródeł dobrano według tych samych zasad jak w przypadku wielkości zewnętrznych konturów symboli mgławic.
Radlanty rojów meteorów
Meteory - ślady przelotów bardzo małych dał układu słonecznego przez atmosferę Ziemi - występują pojedynczo bądź też w rojach. Rój tworzy się w przypadku, kiedy Ziemia spotka na swej drodze strumień cząstek meteorytowych wędrujących wokół Słońca. Ponieważ drogi meteorów w danym roju są równoległe, wydaje się - z uwagi na ich widome zbieganie się w perspektywie - że wszystkie meteory roju wylatują z tego samego miejsca sfery niebieskiej. Owo miejsce nazywamy radiantem roju. Na naszych mapach zaznaczone są pozycje najważniejszych radiantów.
Literatura w języku polskim
Ambarcumjan V.: 1989
Zagadki wszechświata.
Współpraca, Warszawa
Astronomia popularna, wyd. 3., red. S. Piotrowski (i inni) 1990
PWN, Warszawa.
Becklakc S.: 1991
Budowa Wszechświata, wyd. 2.,
BOW, Warszawa
Brzostkiewicz S. R.: 1988
Obserwujemy nasze niebo.
Nasza Księgarnia, Warszawa
Chrupała H., Szczepański M. T.: 1986
25 lat olimpiad astronomicznych,
WSiP, Warszawa
Close F.: 1989
Kosmiczna cebula. Kwarki i wszechświat,
PWN, Warszawa
Dworak T. Z.; 1989
Z astronomią za pan brat,
Iskry, Warszawa
Dworak T. Z., Rudnicki K.: 1989
Świat planet, wyd. 3.,
PWN, Warszawa
Dworak T. Z., Zaidler L.: 1989
Planety, gwiazdy, Wszechświat,
KAW, Warszawa
Gebarski K.. Kwast T.: 1979
500 zagadek astronomicznych, wyd. 2. przerób.,
Wiedza Powszechna, Warszawa
Hawking S. W.: 1990
Krótka historia czasu: od wielkiego wybuchu do czarnych dziur,
Alfa, Warszawa
Kenod R.: 1990
Gwiazdy i galaktyki.
Wiedza i Życie, Warszawa
Kenod R.: 1990
Układ słoneczny.
Wiedza i Życie, Warszawa
Kopernik, astronomia, astronautyka. Przewodnik encyklopedyczny pod. red. W. Zonna, 1973
PWN, Warszawa
Korpikiewicz H.: 1968
Spadające gwiazdy,
KAW, Poznań
Kreiner J. M.: 1968
Astronomia z astrofizyką,
PWN, Warszawa
Kuchowicz B.: 1979
Kosmochemia,
PWN, Warszawa
Kulikowski P. O.: 1977
Poradnik miłośnika astronomii, wyd. 2.,
PWN, Warszawa
Mergentaler I,: 1981
Wszechświat widziany z pokładu satelitów,
Ossolineum, Wrocław
12
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Atlas nieba 00 (60) OBJAŚNIENIA Wielkości podawane wielokrotnie przy różnych rodzajach obiektów i jeAtlas nieba 00 (53) określenia, w oparciu o wielkość widomą, jej rzeczywistej jasności. Absolutna wiAtlas nieba 00 (54) Nowe Nie chodzi o nowe gwiazdy - jak mylnie sądzili nasi przodkowie - lecz o obiAtlas nieba 00 (62) GWIAZDYKATALOG GWIAZD I OBIEKTÓW NIEGWIAZDOWYCHGC CL 2000.0 ó 2000.0 m 71 Atlas nieba 00 (82) GC CC 2000.0 <5 2000.0 m 71 RV Sp L Nazwa Uwagi co (h) M [s] l°l [ ]Atlas nieba 00 r * ^ • J • • » » V * • i l( . /,• •• tfl Al r ŁASINIE Bi) mAtlas nieba 00 (1) ATLAS Oldrich Hlad — Frantiśek Hovorka — Pavla Polechova — Jitka Weiselova PAŃSTWAtlas nieba 00 (2) Mapy i tabele atlasu zostały opracowane na podstawie wymienionycn niżej katalogówAtlas nieba 00 (40) 434.0 486.1 363.4 379.1 383.5 388.9 397.0 410.2 H He He Y M. 656.3 759.4--76a4 HAtlas nieba 00 (41) SŁONCE fi Por ALGOLPORÓWNANIE ROZMIARÓW GWIAZD SŁONCE ZIEMIA • a CMa B SYRIUSZ BAtlas nieba 00 (42) powyżej - Gwiazdy w najbliższym sąsiedztwie Słońca (do 3,5 pc) poniżej - LokalnaAtlas nieba 00 (45) Galaktyka Wirowa -M 51 -NGC 6194 w Psach Gończych (CVn) Gromada otwarta h Per -NAtlas nieba 00 (46) ATLAS NIEBA 2000.0 WSTĘP Kiedyś, przed bardzo wielu laty, człowiek po raz pierwsAtlas nieba 00 (47) Położenie punktu na Ziemi, którą tutaj traktujemy jako idealną kulą, określamy zAtlas nieba 00 (48) Zbiór płaszczyzn prostopadłych do osi ziemskiej przecina kulę ziemską wzdłuż rówAtlas nieba 00 (49) w ciągu roku), w którym znajduje się Słońce na początku wiosny astronomicznej, aAtlas nieba 00 (50) zachodu. O ile w ciągu doby deklinacja nie ulega zmianie, to kąt godzinny wzrastAtlas nieba 00 (51) Skala długości ekliptycznej i długości galaktycznej zaznaczana jest w odstępachwięcej podobnych podstron