Bez nazwy

212 V. Redakcja tekstu

TABLICA 18

PRZYKŁAD ZESTAWIENIA BIBLIOGRAFII DO TEKSTU Z TABLICY 17

Chomsky, Noam, Aspects of a Theory od Syntax, Cambridge, M.I.T., 1965, ss. XX-252 (tłum. włoskie w: Saggi linguisti-ci 2, Torino, Boringhieri, 1970).

-    „De cjuelques constantes de la theorie linguistique”, Diogene

51, 1965 (tłum. wł. w: / probierni attuali delta linguistica, Milano, Bompiani, 1968).

-    „Deep Structure, Surface Structure and Semantic Interpreta-

tion”, w: Studies in Oriental and General Linguistics, ed. Ja-kobson, Roman, Tokyo, TEC Corporation for Language and Educational Research, 1970, s. 52-91; przedruk w: Semantics.... s. 183-216.

Katz, Jerrold J., Fodor, Jerry A., „The Structure of a Semantic Theory”, Language, 39, 1963 (przedruk w: The Structure of Language, ed. Katz.J.J., Fodor, J.A., Englewood Cliffs, Prentice-Hall, 1964, s. 479-518).

Lakoff, George, „On Generative Semantics”, w: Semantics..., s. 232-296.

McCawley, James, „Where do noun phrases come from”, w: Semantics..., s. 217-231.

Ruwet, Nicolas, Introduction a la grammaire generative, Paris, Plon, 1967, ss. 452.

Semantics: An Interdisciplinary Reader in Philosophy, Linguistics and Psychology, ed. Steinberg, D. D., Jakobovits, L. A., Cambridge, Cambridge University Press, 1971, s. X-604.

formacji; podają tylko stronę, na której znajduje się dana opinia lub cytat, a nie strony, na których znajduje się cały artykuł; nie ma mowy o ewentualnym tłumaczeniu.

Jakie są wady takiego systemu? Weźmy jako przykład przypis !). Wskazuje on, że artykuł Lacoffa znajduje się w cytowanym wcześniej tomie Semantics. Gdzie jest cytowany? Szczęśliwie w przypisie 4. A jeśli byłby zacytowany dziesięć stron wcześniej? Powtarzać zapis dla wygody? Zmuszać czytelnika, by zajrzał do bibliografii? Ale w takim wypadku wygodniejszy jest system au-tor-rok wydania.

V.4.3. System: autor-rok wydania

W wielu dyscyplinach (ostatnio coraz częściej) używa się systemu, pozwalającego wyeliminować zapisy bibliograficzne z przypisów i zastąpić je skróconym zapisem w tekście głównym.

Ten system zakłada, że bibliografia załącznikowa będzie skonstruowana wedle nazwisk autorów i lat pierwszego wydania książki lub artykułu. Bibliografia może przybrać jedną z poniższych form, do wyboru:

Corigliano. Giorgio,

1969    Marketing-Strategie e tecniche, Milano (2. wyd. 1973)

CORIGLIANO, 1969 G. Corigliano. Marketing-Strategie e tecniche, Milano

(2. wyd. 1973)

Corigliano Giorgio, 1969, Marketing-Strategie e tecniche, Milano (2. wyd. 1973)

Jakie są zalety takiej bibliografii? Pozwala ci ona uniknąć wprowadzania odsyłacza i przypisu na dole strony, i kiedy w tekście musisz wspomnieć książkę, możesz postąpić następująco:

W badaniach nad istniejącymi produktami „rozmiar próbki jest również zależny od szczególnych wymogów danego testu" (Corigliano, 1969, 73). Ale ten sam autor zastrzegł, że definicja zakresu jest umowna (1969, 71).

Co robi czytelnik? Zagląda do bibliografii na końcu i stwierdza, że wskazówka „(Corigliano, 1969, 73)” oznacza „strona 73 książki Marketing itd., itd.”.