Bez nazwy 1

WSTĘP

To, co współcześnie nazywa się edukacją regionalną Jest, jak się poprzez codzienne doświadczenia edukacyjne można przekonać, obszarem z jednej strony nowym, z drugiej całkiem dawnym. Zarówno w sferze różnorodnych działań podejmowanych przez wielu rodziców, pedagogów, działaczy (animatorów) oświatowych I kulturalnych. Jak 1 z punktu widzenia naukowych dociekań. Są autorzy; którzy

koncepcje edukacji regionalnej wywodzą z twórczości Jana Amosa Komeńskiego; można by sięgnąć nawet głębiej, chociażby do starożytnej Grecji. Jednak analiza dokonana na gruncie nauk humanistycznych pokazuje, co staram się przedstawić na dalszych stronicach, ic edukacja regionalna jest pomysłem nowym, stosunkowo młodym.

Właśnie to Jest powodem, by wystawić się na pokusę stworzenia nowej koncepcji. odwx>łania się do modnych nurtów, tendencji, ofert teoretycznych czy czasem quasi-naukowych. TYudno Jest się owej pokusie oprzeć, gdy tak wiele dzieje się w świeck nas otaczającym, zatem i w badaniach naukowych. Zwłaszcza gdy tak, jak wpgypadku edukacji regionalnej, wyraźnie odczuwa się niedostatek refleksji teoretycznej. Wielu z cytowanych i przytffffnych na dalszych stronicach tej pracy au torów podkreśla ten fakt. Tworzy się zarazem, z wielu względów, swoista sytuacja patowa. Występujące niejednoznaczności 1 nadinterpretacje wielu pojęć i terminów prowadzą do utrwalania się Ideologicznych schematów 1 interpretacji. Może to prowadzić do tworzenia nieczytelnego 1 fasadowego opisu wycinka rzeczywistości. często gubiąc tym samym sens I znaczenie tak wielu cennych działań.

Na takie niebezpieczeństwo edukacja regionalna narażona jest w szczególny snosób. Zmiany systemowe w PqV<- prr^f<v jnr<^--»-|i europejskiej, nowe oblicza narodów, grup etnicznych, społeczności lokalnych, rozwój środków komunikacji i komunikowania się, globalizacja etc. w szczególny sposób pobudziły dyskusje