Budujemy dom w harmoni z�zami księzyca J Paungger, (38)

wysokość około 3 cm, zalej wrzątkiem (proporcje jak przy zalewaniu wodą liści herbaty) i zostaw pod przykryciem na około 15 minut lub dłużej. Na początku roztwór dwukrotnie zamieszaj. Po naciągnięciu ług przelej ostrożnie do wiadra, natomiast osad z popiołu pozostaw w pierwszym naczyniu lub przełóż na kompost. Nasuwa się tu pytanie: skąd wziąć popiół z drewna bukowego (który również - podobnie jak proszek do pieczenia - może zastąpić pastę do zębów)? Taki popiół znajdziesz wszędzie tam, gdzie buczyna spalana jest w piecu lub kominku. Może znasz kogoś, kto ma w domu kominek lub piec opalany drewnem? Albo masz możliwość spalić przed domem kilka szczap drewna bukowego? Jeśli posiadasz grill ogrodowy, użyj po prostu szczapy buczyny zamiast węgla drzewnego i w ten sposób zyskasz trochę popiołu bukowego.

Jeszcze jedna rada na marginesie: czy jadłeś już kiedyś jakąś potrawę z grilla, przyrządzoną na żarzącej się buczynie? Jeśli nie, spróbuj - zaręczam, że nigdy więcej nie użyjesz już węgla drzewnego. Kiedy szczapy drewna bukowego przestają płonąć, lecz tylko się żarzą, ułóż swoje przysmaki na grillu, a przekonasz się potem, że to naprawdę „niebo w gębie” dla Ciebie i Twoich gości! Trzeba jednak wiedzieć, jak się do tego zabrać: aby buczyna rozpaliła się prawidłowo, musisz zadbać przedtem o płomienie i żar. Jako podpałkę należy użyć czegoś, co szybko zajmie się ogniem; mogą to być na przykład szyszki lub małe gałązki - rozdrobnione ułóż na spodzie, nakryj grubszymi, a na wierzchu ułóż szczapy buczyny.

I pamiętaj: nie lękaj się eksperymentów! Podobnie jak w wielu innych dziedzinach życia, droga do sukcesu wiedzie przez silną wolę. Odwagi!

Piękne powierzchnie, wyraźne linie

Prace malarskie

Mniej więcej na początku lat 70. XX wieku pojawiła się moda na zmywanie powłoki malarskiej ze starych masywnych mebli z litego drewna. Kilkadziesiąt lat wcześniej musiały one zdać się na kaprys innej mody, gdy życie tkwiące w ich drewnie pogrzebano pod grubymi warstwami lakieru z żywic sztucznych.

W tamtym czasie nie tylko domorośli majsterkowicze, ale również profesjonalni rzemieślnicy często wpadali w rozpacz, gdy trafiały im się meble, w których nie mogli zmyć lakieru, mimo że na innych egzemplarzach, podobnych do tamtych, powłoka zdawała się łuszczyć już pod wpływem samego wzroku. I również tutaj to, co dobre i prawidłowe, nie skupiało na sobie uwagi. Bo przecież farba, która trwale przylega do drewna, nie bije w oczy, gdy tymczasem ta, która natychmiast rozpuszcza się pod wpływem zmywacza, jest „normalna”. Zwracamy uwagę jedynie na to, co odbiega od normy, co nieprawidłowe, co oznacza niepowodzenie. Rozwiązanie zagadki wiąże się jedynie w znikomej mierze z jakością użytego lakieru; przede wszystkim chodzi tu o porę wybraną na lakierowanie.

Inny przykład: zapewne każdy mieszkaniec miasta zetknął się już z widokiem świeżo odnowionych domów, na których już po upływie dwóch lat widać łuszczące się płaty tynku lub

77