Budujemy dom w harmoni z�zami księzyca J Paungger, (44)

Obiekty zewnętrzne

Ogrodzenia, drogi brukowane i naturalne

Wystrój zewnętrzny domu, a więc całe bezpośrednie otoczenie wraz z zielenią, ujawnia wiele z mentalności jego mieszkańców. Można wyczytać z tego obrazu bardzo wiele: czy mamy do czynienia z domem gościnnym, tętniącym życiem, czy raczej z warowną twierdzą, przystosowaną do obrony przed wszystkim, co rzekomo obce? Czy dom i jego otoczenie tchną duchem wspólnoty i dobrego sąsiedztwa, czy duchem niechęci do innych i egoistycznego zapatrzenia w siebie?

Wypada wspomnieć w tym miejscu o pewnym rzadko formułowanym prawie natury: dopóki sąsiedzi nie oduczą się skakać sobie do oczu o jabłko, które spadło z drzewa i leży na miedzy, będą wybuchały wojny. Dopóki będzie kontynuowane wznoszenie wysokich ogrodzeń, które pozwalają nie dostrzegać potrzeb sąsiada, narody nie zaprzestaną prób wzajemnego wyzyskiwania jednych przez drugich. Dopóki preferujemy prowadzenie publicznej działalności charytatywnej na pokaz (demonstrując w ten sposób własną wspaniałomyślność), zamiast wspomóc jakąś niewielką nawet kwotą konkretną osobę, która potrzebuje pilnie takiej pomocy, zagłada wszystkiego, co nas otacza, będzie postępowała.

Ale zarówno gościnny gospodarz, jak i pełen niechęci do wszystkich sąsiadów pan na zamku podlegają na równi następnemu prawu natury. Wielu architektów, budowniczych i majsterkowiczów zetknęło się już z sytuacją, że płyty ułożone wokół domu już po krótkim czasie zaczynały się chybotać (zwłaszcza te leżące bezpośrednio na ziemi), na ścieżkach lub tarasach wykładanych kamieniami pojawiały się nieoczekiwanie „fale”, a na niedawno ubitych dróżkach - wyboje. I to mimo starannie i kompetentnie wykonanej pracy. Innym zaś razem płyty tkwią solidnie, jakby wybetonowane, choć i one leżą bezpośrednio na ziemi, nikomu też na ich widok nie przyszłoby do głowy, że tę drogę trzeba by kiedyś wyasfaltować.

Czasem mijamy na spacerze czyjś parkan z drewnianych palików, które od kilkudziesięciu lat stoją mocno i pewnie, a po drugiej stronie drogi widzimy całkowicie już zbutwiały parkan, mimo iż jego słupki mają zaledwie kilka lat i zostały zabezpieczone toksycznymi impregnatami chemicznymi.

Również wędrowcy spotykają nieraz na swojej drodze stare drewniane mosty i kładki, których stan lub wygląd może powiedzieć wiele dobrego na temat trwałości drewna. Część z nich wymaga jedynie sporadycznej naprawy, mimo iż wiatr, woda i słońce wystawiają je na ciężką próbę, wcale nie lżejszą niż w wypadku innych, niemal nowych kładek, które lokalne władze muszą naprawiać bardzo często.

I wreszcie kamienne murki, które w niektórych regionach, na przykład w Anglii lub na południu Tyrolu odgraniczają poszczególne pola: wzniesione z luźno ułożonych kamieni przetrwały niejednokrotnie wieki. Inne z kolei, choć postawione niedawno, już się rozsypują.

Dlaczego? Jak wytłumaczyć te zagadkowe różnice?

89