BUW 1 (293) [1024x768]

f r*w. ^Ufcij V.

óW®

^ppyczymn^^

PN*©

•P^^taicpa^Ij

ilo^ wszystek i)4a__{c 2} »zgjd\vm³i-.:_;iir.i;.--

whodzi-z,Umiani (sifejfciii. 1 się, czy tc dcfrfciy B^sai« leni chcmicziKj, j*k hri^ł »-li^jicriodyta*^*⁰-Mi doszedł dań**** ac wrażcnicpowi^⁸¹*^

£ i>¹⁷⁴

11

*

342 Informację o tym, ilu pacjentów znajdowało się w Bcdlam w 1850 roku, podaję za jw., s. 17.

342 Zacytowane przeze mnie myśli Thomasa Beddoesa (dość interesujące) można znaleźć « książce Stanley a Jacksona Melancholia and Depression, s. 186.

342 Słowa Benjamina Rusha pochodzą z jego Medical Inąuiries and Obsen/ations, s. 61 -62 7k 104-108.

342 J.E.D. Esquirol należał do grona zwolenników metod stosowanych przez Pincla. Już na początku XIX wieku zachęcał do tworzenia zakładów dla obłąkanych. Napisał, że pacjenta powinno się leczyć „suchym i umiarkowanym klimatem, jasnym niebem, przyjemną temperaturą, miłym otoczeniem, urozmaiconą scenerią” oraz ćwiczeniami, podróżami i środkami przeczyszczającymi. Mówiąc o przyczynach melancholii, przedstawiał długą listę, od której może się za-tręcić w głowie. Znajdujemy na niej między innymi: kłopoty rodzinne, masturbacją, zranioną miłość własną, upadek na głowę, dziedziczne predyspozycje i libertynizm. O symptomach mówił, że: „to nic jest dolegliwość, która pobudza, skarży się, krzyczy, płacze; ona ucisza, nie ma łez,jest nieruchoma”. Słowa Esquirola cytuję za jego Mental Maladies, s. 226, i za The Langu-agtsofMalady in Le Philosophe Anglais Barbary Tolley. Jedni koncentrowali się na warunkach leczenia, inni w tym samym czasie skupiali się na naturze samej choroby. James Cowlcs Prichard. podobnie jak Nietzsche, zdefiniował chorobę jako stan bliski zdrowiu, kładąc podwaliny pod współczesne rozumienie depresji. „Byłoby chyba niemożliwością — napisał — poprowadzenie linii oznaczającej przejście od predyspozycji do choroby, ale jest taki stopień tej słabości, który i pewnością świadczy o chorobie umysłu, i choroba istnieje bez żadnej iluzji opartej na zrozumieniu przyczyny. Władze umysłu nic są w widoczny sposób upośledzone, jednak nieustanne tencie przygnębienia i smutku zasnuwa wszystkie widoki na życic. Ta skłonność do ponurego smutku i melancholii, ponieważ nic uszkadza zrozumienia, często poddaje się kontroli na samym początku i prawdopodobnie przyjmuje szczególny charakter po poprzednim stanic umysłowym wby". Ten fragment można znaleźć w Treatise Jamesa Cowlcsa Pricharda, s. 18.

342    Myśli Griesingera można znaleźć w różnych źródłach. Jednym z lepszych jest jego Men-$Paihology and Therapeutics. Poglądy Greisingera zostały dobrze podsumowane przez Stan-kp Jacksona w Melancholia and Depression.

343    Foucault przedstawił swoje poglądy w książce Historia szaleństwu w dobie klasycyzmu. •ego elokwencja i pozorna racja wyrządziły wiele szkód osobom psychicznie chorym w XX wieku.

344    Większość utworów Karola Dickensa to wołanie o reformy społeczne, jak choćby