CCF20090129001

-    na tyle niewielkie, że można wszystkich znać „z widzenia”

-    wspólnotę tworzą wolni mieszkańcy pochodzący z rodzin obywatelskich

-    ma charakter nie tylko wspólnoty polityczno-społecznej, również moralnej i religijnej. Platon (ok. 427-347 p.n.e.)

Analizował życie społeczne, prawa jego stabilności i rozwoju. Można powiedzieć, że był pierwszym postrzegającym społeczeństwo jako system. Jako jeden z pierwszych zastosował metaforę społeczeństwa jako organizmu.

Szacki (24) Przedstawia ona społeczeństwo (państwo) jako całość, złożoną z większej lub mniejszej liczby różniących się od siebie części, które wypełniają w jej obrębie odmienne funkcje i są z tego powodu równie niezbędne dla jej sprawnego funkcjonowania...’

Główne tematy

-    zróżnicowanie społeczeństwa, nierówności uważał za jedno ze źródeł rozkładu państwa. Stąd postulat likwidacji własności prywatnej i rodziny dla uniknięcia partykularyzmów.

-    ujednostkowienie społeczeństwa, postępująca^ indywidualizację uważał za zagrożenie dla ładu społecznego, stąd postulat uniformizacji zachowań, myśli i uczuć (reglamentacja muzyki)

-    podział pracy, kto do czego się urodził( ma zdolności) tym się powinien zajmować. Wyróżnił: mędrców - wojowników i lud.

-    rozmiar państwa, ustalił optymalną liczbę ludności na 5040. Rozrost uważał za niebezpieczny.

-    geograficzne położenie państwa, wywiera silny wpływ na jego stan i moralność. Np. bliskość morza stwarzając możliwość handlu prowadzi do braku zaufania i przyjaźni. Arystoteles (384-322 p.n.e.)

Był uczniem Platona (nauczycielem Aleksandra Wielkiego), stworzył rozbudowany system filozoficzny. Przez stulecia słowo "filozof” oznaczało Arystotelesa. Uznając nadrzędność całości społecznej, uważał jednak, że najlepszy ustrój to taki, w którym każdy czuje się najlepiej i szczęśliwie żyje. Sformułował jedną z najsłynniejszych tez o człowieku jako „zwierzęciu politycznym”, stworzonym do życia w państwie (społeczeństwie).

Główne tematy: