Badania laboratoryjne w psychiatrii (14)

2011-12-16

Objawy kliniczne niedokrwistości

► Zależne są od stopnia niedotlenienia tkanek (gł. serca i OUN):

► Osłabienie, łatwe męczenie,bóle i zawroty głowy, omdlenia, pogorszenie pamięci i wydolności intelektualnej, apatia, kołatanie serca, bladość skóry, zaburzenia rytmu serca

► Objawy te są najwcześniej odczuwane przez chorych z niedokrwistością z niedoboru żelaza

Diagnostyka laboratoryjna niedokrwistości

► Do rozpoznania niedokrwistości i określenia jej stopnia niezbędne są:

1) oznaczanie Hb we krwi (g%)

2) liczba krwinek czerwonych

3) średnie stężenie hemoglobiny w krwince - MCH (pg/dl)

4) średnie stężenie hemoglobiny we krwi - MCHC (%)

5) średnia objętość krwinki czerwonej - MVC (CV/fl)

6) wygląd krwinek czerwonych w rozmazach barwionych

7) wskaźnik hematokrytowy - Ht (%)

8) odsetek retikulocytów

stężenie: żelaza w surowicy/ transferyny (zdolność żelaza w surowicy)/ ferrytyny

Tradycyjne laboratoryjne markery zawału mięśnia sercowego

Tradycyjne markery wskazujące na zawał serca:

• Aminotransferaza asparaginianowa AST

Diagnostyka zawału serca

• Dehydrogenaza mleczanowa (LDH).

• Dehydrogenaza p-hydroksymaślanowa (HBDH) - w miejsce LDH,

• Kinaza kreatynowa (CK)

żaden z tych markerów nie jest już zalecany nawet jako test przesiewowy!

Współczesne markery zawału m, sercowego Mioglobina

Białko cytoplazmatyczne m. szkieletowych i m. sercowego. Zawiera układ hemu i stanowi mięśniowy rezerwuar tlenu.

Najwcześniejszy marker zawału m. sercowego.

-stężenia już po 2 - 2,5 h od zawałowego napadu bólu. Maksimum stęż. już po 8 h, podwyższone poziomy utrzymują się tylko do 1 2 -24 h.