CCF20091008030

m_sl | — m_sl2 — masa próbki gruntu wsypanej do kolby (g),

20 — objętość wsypanej próbki gruntu (cm³).

Jeśli zużyje się inną objętość (niż 20 cm³) roztartej próbki gruntu, wynik otrzymuje się na podstawie wzoru:

^P* ' V

gdzie:    j

p_s, m„,, m„2 — jak wyżej,

V — objętość wsypanej próbki gruntu (cm³).

Oznaczenie należy przeprowadzić co najmniej dwukrotnie. Jeśli różnica mię- j dzy dwoma otrzymanymi wynikami nie przekracza 0,02 g • cm^-3, za wynik należy j przyjąć średnią arytmetyczną tych oznaczeń. Jeżeli natomiast różnica jest większa j niż 0,02 g - cm"³, oznaczenie należy powtórzyć na dwóch następnych próbkach ; badanego gruntu.

4. Dane liczbowe    j

Jak już wyżej wspomniano, gęstość właściwa szkieletu gruntowego zależy od¹ składu mineralnego gruntu, a ściślej od gęstości właściwej minerałów wchodzących w skład gruntu. W tabeli 12 przedstawiono wartości gęstości właściwej! szkieletu gruntowego niektórych gruntów. Gęstość właściwa większości głównych minerałów wchodzących w skład gruntów waha się w nieznacznych granicach (tab. 13). Dlatego też przeciętna wartość gęstości właściwej szkieletu gruntowego znajdóje się zwykle w wąskich granicach 2,50-2,80 g • cm"³. Grunt; i zawierające dużą ilość części organicznych wykazują niższą gęstość właściwą-grunty zawierające tlenki żelaza lub piryt wyższą. Na rycinie 11 przedstawione)

Tab. 13. Gęstość właściwa niektórych minerałów

(wg M. Borkowskiej i K. Smulikowskiego, 1973)

Minerał	Gęstość właściwa, g-cm-^3
Kwarc	2,65
Kalcyl	2,72
Dolomit	2,86
Montmorillonit	2,00-3,00
Hydromiki	2,40-2,95
Kaolinie	~2,63
Getyt	4,00-4,40
Hematyt	-5,20
Halit	2,16-2,17
Gips	2,30-2,37
Anhydryt	2,90-3,00