CCF20091008046

Rozdział VI

GĘSTOŚĆ OBJĘTOŚCIOWA 1. Wprowadzenie

***** wskaźnikami różnych s,„s«nk6w kźech faz w smncie (stałej, da-kłej i gazowej) są następujące parametry.

_ gęstość objętościowa gruntu,

_ Lstość objętościowa szkieletu gruntowego,

.SSsaSrćisss—

m_m .

P=T

^gd“'" _ gęstość objętościowa (Mg/rn³ - g ■ cm ^J).

' _ masa próbki gruntu w stanie naturalnym (g),

V - objętość badanej próbki 6™”“ ^<c”jj    _charakteryzujących struktur*

Gęstość objętościowa jest jJ* ' ^artośtS zależy od składu mineralnego, po-

no-teksturalne właśctwośct gru ó . I ^    Lienną. Gęstość objętośc.a

_ obliczania wielkości osiadań,

7on*""S - d. Obliczani, inngcb parametrów, , _ gęstości objętościowej szkieletu gruntowego,

_„pstości objętościowej gruntu pod wodą,

- porowatości, wskaźnika    ‘^adTua^lch o strukt-

Gęstość objętościową gruntu wyz    _żeń osiadań i stateczności zbocH

“2 ^{która chara,cteryz}*^{e gwntw wamnkad}

naturalnych. W wyjątkowych przypadkach, gdy wiadomo, że grunt będzie pracował w stanie naruszonym (np. nasypy kolejowe, drogowe itp.), wykonuje się badania dla próbek o wilgotności naturalnej (NW), zagęszczając je do odpowiedniego, uprzednio stwierdzonego zagęszczenia.

W zależności od rodzaju gruntu oraz stanu i wielkości próbki przeznaczonej do badań przy oznaczaniu gęstości objętościowej gruntu stosuje się jedną z czterech metod:

1)    metodę pierścienia tnącego,

2)    metodę rtęciową, przy zastosowaniu objętościomierza lub przy zastosowaniu krystalizatorka z płytką,

3)    metodę wyporu hydrostatycznego wody lub cieczy organicznych (nazywaną popularnie metodą parafinowania),

4)    metodę oznaczania gęstości objętościowej w cylindrze.

Pierwsze trzy metody stosuje się przy badaniu gruntów spoistych, drugą i trzecią również dla gruntów skalistych, metodę czwartą — przy badaniu gruntów sypkich.

, Metodę pierścienia tnącego stosuje się przy badaniu próbek gruntów spoistych

0    nienaruszonej strukturze, o dostatecznie dużej objętości oraz w stanie pozwalającym na zastosowanie pierścienia bez naruszania struktury próbki. Metodę tę stosuje się także, gdy grunt będzie pracował w stanie naruszonym w wymienionych wyżej przypadkach.

Metodę rtęciową stosuje się przy badaniu gruntów o dużej spoistości, których próbki nie rózkruszają się w czasie badania. Nie stosuje się jej dla pTóbek makro-porowatych lub spękanych.

Oznaczenie w wodzie (i parafinie) stosuje się przy badaniach próbek gruntów spoistych, których objętość lub stan nie pozwalają na wycięcie próbki za pomocą pierścienia. Metodę tę można stosować dla próbek o dowolnej wielkości i kształcie.

Wszystkie wymienione metody zalecane są zarówno przez PN-88/B-04481, jak

1    przez BS: 1377: Part 2: 1990, p. 7 oraz DIN 18125-1 (08.95). Różnice polegają na szczegółach technicznych wykonywania badań.

2. Metoda pierścienia tnącego

2.1.    Sprzęt pomocniczy

1.    Pierścień metalowy o średnicy i wysokości około 4 cm wykonany z nierdzewnej stali, z dolną krawędzią zaostrzoną od strony zewnętrznej. Pierścień powinien mieć nasadkę umożliwiającą wciśnięcie go do gruntu (ryc. 22).

2.    Suwmiarka.

3.    Nóż o prostej krawędzi ostrza.

2.2.    Przebieg badania

1.    Waży się pierścień (bez nasadki) (m,).

2.    Za pomocą suwmiarki mierzy się wysokość i średnicę pierścienia, obliczając jego objętość ze wzoru:

U

101