CCF20100111023

* to

Cw. II Teoria dysocjacji elektrolitycznej, elektrolity, oznaczanie chlorków w moczu.

1.    Dysocjacja jonowa - elektrolityczna jest to rozpad kry ształó w j ono wych lub polarnych cząsteczek na jony pod wpływem wody.

2.    Elektrolity to substancj e, które w wodzie rozpadaj ą się na j ony dodatnie = kationy i j ony uj emne - aniony.. Są to sole, wodorotlenki, kwasy tlenowe i wodorki kwasowe. Roztwory te przewodzą prąd elektryczny. Nieelektrolity to substancje, które nie rozkładają się w wodzie na jony. Są to najczęściej substancje organiczne np. sacharoza.

3.    Wg Arrheniusa liczba wytworzonych w procesie dysocjacji ładunków dodatnich jest równa liczbie wytworzonych równocześnieładunków ujemnych.

4.    W.roztworach elektrolitów mocnych wszystkie cząsteczki rozpadająsię na jony np. HC1, HBr, HJ, HNO3, H₂S0₄, HC10_4j NaOH, KÓH, Ca(OH)2, sole

W roztworach elektrolitów słabych roztwór zawiera mało jonów, dużo cząsteczek np. H3BO3

5.    Stopień dysocjacji określa procent(ułamek) cząstek zdysocjowanych. Stanowi cechę charakterystyczna danego elektrolitu w roztworze o znanym stężeniu (rośnie w miarę rozcieńczania) i ze wzrostem temperatury.

6. Woda w organizmie znajduje się w przestrzeni wewnątrzkomórkowej 36 -50% i pozakomórkowej : śródnaczyniowa 5% i śródtkankowa 10 -18%. Obie przestrzenie rozdziela błona komórkowa.

7. Stężenie elektrolitów w płynach organizmu jest nierównomierne, jednak suma stężeń kationów i anionów

1 l	Płyn pozakomórkowy	Płyn pozakomórko wy	| Płyn wewnątrzkomórkowy' |
1 kationy	śródnaczyniowy	śródtkankowy
INa+	154 mmolA	147mmol/l	35mmol/l
K+	5mmol/l	4 mmol/i	115xnmol/l
Ba 2+	lOmmol/1	6 mmol/i	lOmmol/1
i Mg2+	4 mmol/1	4 mmol/1	54 mmol/1
1 razem	173 mmol/i	161 mmol/I	214 mmol/1
| aniony
Cl-	112 mmol/1	114 mmol/1	25 mmol/1
hco3"	29 mmol/1	30 mmol/1	10 mmol/1
P04^3- j	6 mmol/I	6 mmol/1	80 mmol/1
S04 ^2' f	2 mmol/1	2 mmol/l	40 mmol/1
organiczne	5 mmol/1	8 mmol/1	0 mmol/3
| białczany	17 mmol/1	1 mmol/1	59 mmol/i
1 razem	173 mmol/1 l	161 mmol/1	241 mmol/1

■ Chlorki — sąpobierane z solą kuchenną. Znajdująsię przeważnie wprzestrzeni pozakomórkowej. W osoczu sianowią główną ilość anionów. Biorą udział w tworzeniu soku żołądkowego .oraz w przesunięciu chlorków z osocza do erytrocytów przy przy równoczesnym uwalnianiu wodorowęglanu HC03-, które stanowią część składową układu buforowego utrzymującego stałość pH osocza.

Chlorki stanowią2/3 wszystkich amonów. Wzrost poziomu chlorków występuje często w wyniku zbyt małego ich wydalania przez organizm np. stany zapalne nerek, niewydolność serca. Zmniejszenie poziomu chlorków występuje w cukrzycy i stanach zapalnych płuc i biegunkach.