CCF20101217048

Rozdział VII

Organizacje pozarządowe

Caritas

Caritas jest katolicką organizacją o charakterze dobroczynnym powołaną w 1929 r. i reaktywowaną po 1989 r. Podstawy prawne jej funkcjonowania wyznacza ustawa z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku państwa do Kościoła katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej.

Władze kościelne powołały organizację Caritas Polska do prowadzenia działalności charytatywno-opiekuńczej jako instytucję o zasięgu krajowym oraz Caritas diecezji dla poszczególnych diecezji. Caritas Polska została utworzona i jest nadzorowana przez Konferencję Episkopatu Polski, Caritas diecezji zaś przez biskupów diecezjalnych.

Działalność charytatywno-opiekuńcza Kościoła obejmuje głównie prowadzenie zakładów dla sierot, osób w podeszłym wieku, niepełnosprawnych oraz organizowanie pomocy w zakresie ochrony macierzyństwa, wsparcia sierot, osób dotkniętych klęskami żywiołowymi, rodzin i osób znajdujących się w trudnym położeniu materialnym lub zdrowotnym. Działalność ta obejmuje także prowadzenie żłobków, burs i schronisk oraz udzielanie pomocy w zapewnieniu wypoczynku dzieciom i młodzieży znajdującym się w potrzebie. Ponadto Kościół zajmuję się przekazywaniem wsparcia za granicę ofiarom klęsk żywiołowych i osobom znajdującym się w szczególnej potrzebie. Caritas stara się również krzewić ideę pomocy bliźnim i postawy społeczne temu sprzyjające.

Caritas przede wszystkim prowadzi jadłodajnie dla ubogich, schroniska dla bezdomnych, świetlice dla dzieci, domy samotnych matek oraz domy dla dzieci upośledzonych umysłowo. Rokrocznie organizuje też wypoczynek dla ubogich dzieci, a ponadto aktywnie włącza się w pomoc ofiarom klęsk żywiołowych i innych zdarzeń. Dzieli również pomoc charytatywną kierowaną z zagranicy dla Kościoła w Polsce'. W swoich działaniach koncentruje się więc na trosce o głodujących i bezdomnych, chorych i niepełnosprawnych, dzieci i młodzież