• pośmiertna utrata ciepła w wyniku ustania procesów przemiany materii i postępującego wyrównywania temperatury zwłok (promieniowanie, przewodzenie, parowanie) do temperatury otoczenia
• pomiar temperatury w odbytnicy lub w mięśniach uda po uprzednim ich nacięciu
• szybkość oziębienia zwłok zależy od temperatury i wilgotności otoczenia, ruchów powietrza, grubości tkanki tłuszczowej, otyłości, pokrywy włosowej, wyjściowej temperatury ciała, wyniszczenia ciała
Bladość pośmiertna palor mortis
• zanik charakterystycznego zabarwienia powłok ciała i błon śluzowych naturalnych otworów ciała, istniejącego za życia w wyniku pośmiertnego ustania krążenia
• krew biernie spływa do najniżej położonych części ciała
• ciało przybiera kolor szarawy, woskowy - tzw. bladość trupia •w niektórych przypadkach (np. zatruciu tlenkiem węgla) ciało ma wciąż wyraźne, różowe zabarwienie
•obraz podobny do bladości pośmiertnej może wystąpić przy znacznym spadku ciśnienia krwi, wstrząsie, omdleniu, niedokrwistości
• spadek temperatury ciała o 0,5 - 1,5 °C /h w ciągu pierwszych 6 h, później spadek wolniejszy i nieregularny
Wzór określenia czasu śmierci na podstawie temperatury zwłok Czas= 37° C - temperatura w ° C w odbytnicy + 3
Pod warunkiem, że wyjściowa temperatura ciała wynosiła 37° C
•w chorobach zakaźnych przebiegających z bakteriemią, wysoką gorączką, tężcu, porażeniu cieplnym - po śmierci ma miejsce krótkotrwały wzrost temperatury (nawet do 46 stopni)
• postępująca utrata wody wskutek parowania i przemieszczania się płynów ustrojowych do miejsc najniżej położonych
• żołtawobrunatne, pergaminowate stwardnienie powłok skórnych w miejscach pozbawionych zrogowaciałego naskórka (rogówka, spojówki, czerwień wargowa, wargi sromowe, skóra worka mosznowego), jak również lusterko nosa, koniuszek języka, końcówka ogona, końcówki uszu
28