• rozsiane przyżyciowo, tuż przed śmiercią, drogą hematogenną bakterie mogą umiejscawiać się w różnych tkankach (skórze, narządach wewnętrznych) i tam po śmierci produkować gaz powodując tzw. rozedmę pośmiertną tych tkanek. Narządy mają wówczas piankowatą, ciastowatą konsystencję. Powstające pęcherze mogą być wypełnione brunatnobrązową lub fioletową treścią
• obserwujemy również wyciekanie płynu gnilnego (ocieklin gnilnych) z jamy ustnej i nozdrzy czyli płynów brudnoczerwono podbarwionych krwią
• powstają one w wyniku autolizy i uwalnia płynów tkankowych
•gromadzą się one zarówno w jamach ciała (np. w jamach opłucnowych, gdzie objętość ocieklin w każdej z jam zwykle nie przekracza 200 ml), pod skórą, prowadząc do powstawania tzw. "pęcherzy gnilnych"
• obecność ich może prowadzić do pomyłek obducenta, który zinterpretuje ociekliny, np. jako skutek przyżyciowych urazów czy też chorób
2015-01-12
• Kolejny etap, to ztuszczanie, ześlizgiwanie się włosów, naskórka, błon śluzowych, szczególnie układu pokarmowego, jest również wynikiem zaawansowanych procesów autolitycznych i gnilnych
• szczególnie szybko, kilka godzin po śmierci złuszczaniu ulega błona śluzowa żwacza u przeżuwaczy pod wpływem enzymów trawiennych, namnażania się bakterii, oraz stosunkowo powolnego spadku temperatury w tym narządzie
• złuszczenie, ześlizgiwanie naskórka może rozpocząć się już 6 dni po śmierci, a ztuszczanie się płatami pod postacią tzw. "rękawiczek,, (na kończynach) ma miejsce 2-3 tygodnie po śmierci, często przy udziale larw owadów
•procesom gnilnym mogą towarzyszyć zmiany wywołane działaniem pleśni
•niejednokrotnie pleśń taka pokrywa ("kożuszkiem") prawie całkowicie rozległe obszary powierzchni ciała.
35