• w ciągu 2 - 4 (3-5 zależnie od klimatu)) lat rozkład gnilny zwłok pogrzebanych prowadzi do zupełnego zeszkieletowania zwłok, pozostają kości pokryte okostną, niektóre wiązadła chrząstki i część ścięgien.
• po upływie 5-10 lat pozostają tylko odtłuszczone i pozbawione okostnej kości
• dalszy proces trwający setki lat, polega na stopniowej powierzchownej erozji i rozkruszaniu się cienkich blaszek kostnych
• rozkładające się zwłoki stanowią środowisko rozwoju dla różnych, określonych grup bezkręgowców tzw. nekrofagów
•gatunki te mogą składać jaja na zwłokach, z których rozwiną się larwy, z których część może ulec przepoczwarzeniu
• najczęściej na zwłokach pojawiają się muchówki, chrząszcze, motyle
• do rzadszych gatunków należą: skoczogonki, pierwogonki, szczeciogonki, karaczany, skorki, pluskwiaki, błonkówki
2015-01-12
• zwłoki pozostawione na powietrzu ulegają całkowitemu zeszkieletowaniu już po upływie 1,5-2 lat
• na rozkład zwłok wpływ mają również takie czynniki zewnętrzne jak inne zwierzęta (drapieżcy, szczury, ptaki, ryby), larwy much, szczególnie w ciepłej porze roku
• larwy much w ciągu 40 dni mogą doprowadzić do zeszkieletowania zwłok
• nie wszystkie owady żyjące na zwłokach żywią się nim. Dlatego podzielono je na 4 grupy :
I gr. - żywiące się rozkładającymi tkankami zwłok: muchówki, chrząszcze
II gr. - drapieżcy i pasożyty gatunków nekrofagicznych
III gr. - wielożerne osy, mrówki, niektóre chrząszcze
IV gr. - gatunki przypadkowo przybywające z okolicznych roślin, podłoża, itd.
• na skład gatunkowy i czas w którym na zwłokach zjawiają się owady wpływają:
- warunki klimatyczne (temperatura, wilgotność, światło, cień)
- położenie geograficzne
- warunki podłoża
36