CCI20101217002

I<!'■<>• teoretyków malarstwa Wll wieku

Pojęcie obra~U

A. Bossę, Traite des Pratiąues ęeometrafes. 1655. p. 6.

10. To, co nazywani „obrazem”, jest papierem, płótnem, tłem, mu rem czy inną rzeczą płaską, na której pragnie się rysować i malować... Poza tym terminem Obraz trzeba również znać Odległość, Pozycję i Wzniesienie oka. Kąt widzenia i inne okoliczności, w jakich dokonywane są te czynności, a ponadto położenie obrazu między okiem a przedmiotem.

Tylko zgodnie z regułą

A. Bossę, Sentimens sur lo distinction de direrses manieres de peinture, dessin et

grarure, 1649. p. .16.

i I. Wszelkie dzieła sztuki portretowania i malowania, jeśli nic są wykonane zgodnie z regułą perspektywy, nic mogą nie być wadliwe, zwłaszcza gdy obejmują wielość ciał i różnorodność kształtów w różnych pozycjach.

Ri>zwój sztuki jest koncepcją jrywolną

R. Frćart de Chambray. Parallele de Parebiteeture anfiąue et de lo modernę, 1650,

Avant-propo\.

12.    Sztuka jest rzeczą nieskończoną, która rozwija się doskonaląc nieustannie i dostosowując do usposobienia stuleci i narodów, które mają różny sąd i definiują piękno każdy po swojemu: takie i jemu podobne rozumowania są mętne i frywolne, choć robią wielkie wrażenie na umysł niektórych niedouczonych ludzi.

Poezja i malarstwo

C.A. l)u bresnoy. T'art de peinture. I66,S. />. /.

13.    Niech poezja będzie jak malarstwo, a malarstwo podobne do poezji.

Maniera a smak C. A. Du Tresnoy, ibid

14.    Maniera: nazywamy tak przyzwyczajenia malarzy nie tylko w zakresie posługiwania się pędzlem, ale także trzech głównych części malarstwa, to znaczy inwencji, rysunku i kolorytu.

Smak w malarstwie lo wyobrażenie, jakie pociąga za sobą upodobanie malarzy do pewnych rzeczy... Smak bywa często mieszany z manierą.

Natura-ale widziana przez antyk C. A. Du Tresnoy. ibid., p. J ^:

15.    Główną i najważniejszą częścią malarstwa jest umieć rozpoznać, co w naturze jest najpiękniejsze i co najbardziej tej sztuce odpowiada, a wybór powinien być dokonywany zgodnie ze smakiem i manierą starożytnych, bez której wszystko jest barbarzyństwem ślepym i zuchwałym, zaniedbującym to, co najpiękniejsze.