CCI20101217003

Chwytać uciekające pi\ no ( I Du Fresnoy, ibid., 50.

16.    Nic dość jest naśladować w małostkowy si »sób wszelkiego rodzaju naturę, lecz trzeba, by malarz, jako najwyższy sędzia swej ./.tuki, brał z niej tylko to, co najpiękniejsze, a postępując w niej, by naprawiał I ędy natury i umiał zatrzymać przemijające i uciekające piękno.

Sztuka mc jest rzeczą prz\padku C. .I. Du Fresnoy, ibid., p 47.

17.    Nie powinniście oczekiwać, że los i przypadek dadzą wam niezawodnie rzeczy piękne.

kolory /ak płomień lub wąż (.1 Du Fresnoy, ibid., p. 107.

18.    Części obrazu muszą mieć kolory ułożone falami i być w tym podobne do płomienia lub węza.

Spra wdzian piękna

H. Testclin, Sentimens... sur hi pratiąue de la peinture et sculpture, 1006, p. 40.

19.    Rzeczy są zazwyczaj uważane za piękne i godne uznania dla czterech względów: po pierwsze, ze względu na użyteczność, po drugie, na wygodę, po trzecie, na rzadkość, po czwarte, na nowość. Użyteczność malarstwa polega na tym, że podoba się oczom i zadowala umysł przedstawiając rzeczy nieobecne; zadanie to zmusza malarza do naśladowania naturalnego świata w jego prawdzie i do wybierania najprzyjemniejszych punktów widzenia.

Każdy widzi naturę inaczej, zależnie od tego, jaka jest dyspozycja jego narządów i temperamentu; stąd pochodzi różnorodność smaków i rozmaitość manier. Dlatego też. niepodobna sądzić o pięknie na podstawie indywidualnych skłonności, bo te są różne u różnych narodów i w różnych klimatach.

Rysunek ważniejszy od kolorytu //. I es te lin, ibid., p. 37.

20.    Muzyk, który śpiewa czysto i poprawnie mając głos mierny, powinien być stawiany wyżej od tego, który śpiewa fałszywie pięknym głosem; i podobnie malarz dobrze rysujący i poprawny, a mający mierny koloryt, jest godzien większego uznania niż ten, co ma piękny koloryt, a źle rysuje.

Fksprcsja

Cli. I.e Uran, Conference sur Fes/ncssion yenerale et parlieuliere des passions, ed.

1715. p. 2 i 3.

21. Kkspresja jest, według mego zdania, naiwnym i naturalnym podobieństwem rzeczy, jakie się ma przedstawiać: jest konieczna i wchodzi do wszystkich części malarstwa, obraz nie będzie bez niej doskonały, to ona ukazuje prawdziwe rysy każdej rzeczy, pozwala rozróżniać naturę ciał, to przez nią postacie zdają się mieć na obrazie ruch i wszystkie fikcje zdają się prawdą.

379