CCI20111111204

te zadecydowały o szerokim zastosowaniu przetwarzania energii elektrycznej w energię cieplną nie tylko do celów grzejnictwa w gospodarstwie domowym, ale także do grzejnictwa w różnorodnych urządzeniach przemysłowych.

Budowa elektrycznych urządzeń grzejnych zależy od zastosowanego w nich sposobu przetwarzania energii elektrycznej w energię cieplną. Rozróżnia się następujące rodzaje elektrycznych urzą-dzej grzejnych:

a)    oporowe — w urządzeniach tych wykorzystuje się ciepło Joule’a wytwarzające się przy przepływie prądu elektrycznego przez elementy grzejne;

b)    lukowe — tu wykorzystuje się bezpośrednio lub pośrednio energię cieplną wytwarzaną w luku elektrycznym;

c)    indukcyjne — w urządzeniach tych wykorzystuje się ciepło wytworzone przez prądy indukujące się w masach metalu;

d)    pojemnościowe — tu znów wykorzystuje się rozgrzewanie dielektryków znajdujących się w szybkozmiennym polu elektrycznym;

e)    promiennikowe —są to urządzenia, w których elementy rozgrzane do wysokiej temperatury oddają ciepło przez promieniowanie, głównie w zakresie podczerwieni.

Pod względem wysokości temperatury uzyskiwanej w urządzeniach grzejnych można je podzielić na urządzenia grzejne o niskiej temperaturze do 500°C, średniej od 500°C do 1150°C i wysokiej temperaturze powyżej 1150°C.

Grzejniki stosowane w gospodarstwie domowym są wyłącznie oporowymi. Elementem grzejnym są w nich oporniki wykonane ze stepów metali lub z czystych metali, wytrzymujące wysokie temperatury, albo też z przewodników niemetalowych.

Elementy grzejne metalowe wykonuje się zwykle w postaci skrętek, elementy niemetalowe — w postaci rur lub prętów.

W gospodarstwie domowym stosuje się kuchenki-płyty otwarte lub kryte.

Wykonuje się także płytki zawierające w elemencie grzejnym dwie niezależne od siebie spirale, które za pomocą odpowiedniego przełącznika można włączać, albo każdą spiralę osobno, albo obie razem. W ten sposób uzyskuje się w płytce trzy różne stopnie nagrzewania.

Poza tym w gospodarstwie domowym używa się o podobnej konstrukcji elektrycznych czajników, maszynek do kawy, grzałek nurkowych, żelazek, ogrzewaczy odbłyskowych i przewiewowych, poduszek elektrycznych do miejscowego nagrzewania ciała, suszarek z wentylatorkiem.

W przemyśle znalazły zastosowanie także grzejniki oporowe. Ze względu na przeznaczenie i wysokość osiąganej w nich temperatury dzielą się one na suszarki i piece. W suszarkach osiąga się temperaturę najwyżej do 300°C, a w piecach do 1000°C, a nawet do 1500°C. Ze względu na funkcję i kształt rozróżnia się piece muflowe, komorowe i przelotowe.

Na rys. 18-4 przedstawiono trzy typy pieców przemysłowych budowanych w Polsce.

Typ a _:— piec muflowy stosowany w laboratoriach i do obróbki cieplnej małych przedmiotów metalowych. W piecach tych osiąga się temperaturę do 900°C.

Typ b — piec komorowy o podobnym do muflowego przeznaczeniu dający wyższą temperaturę do 1000°C.

409