CCF20120507001

Charakter procesu diagnozy: relacja rozpoznanie -działanie	•    diagnoza poprzedza podjęcie oddziaływań resocjalizacyjnych (wstępna) •    diagnoza prowadzona w toku działań resocjalizacyjnych, co oznacza ścisłe powiązanie procesu diagnostycznego i resocjalizacyjnego (diagnoza przebiegu resocjalizacji i jego efektów), ma więc charakter diagnozy otwartej
Metody, techniki i narzędzia diagnozy	•    metody obserwacyjne (obserwacja ciągła) •    zastosowanie metod klinicznych (wywiad, rozmowa, analiza treści i wytworów) •    techniki projekcyjne (testy zdań niedokończonych i inne) •    wywiad „Poziomy integracji” •    kwestionariusz C. F. Jesnessa (JI)
Kryteria sprawdzaln ości rozpoznania	•    kryterium adekwatności rozpoznania stanowi osiągnięcie V poziomu dojrzałości interpersonalnej (powtórna ocena poziomu doj. interp.) •    ocena zgodności rozwoju dojrzałości interpersonalnej z optymalnym jej poziomem pozwalającym prawidłowo regulować stosunki ze światem i samoregulować się
Zalety modelu	•    abstrahowanie od klasycznych typologii kategorialnych przypisujących sztywno daną jednostkę do określonego typu •    ścisłe powiązanie procesu diagnostycznego z resocjalizacyjnym - diagnoza otwarta (wstępna, projektująca, ocena przebiegu i rezultatów) •    gotowe schematy analizy i interpretacji wyników, adekwatny do nich program modyfikacji •    ścisłe zalecenia co do sposobu i cech osób podejmujących działania resocjalizacyjne, wynikające z dokonanego rozpoznania
Wady modelu	•    niejasność i wieloznaczność aparatu pojęciowego, którym posługuje się teoria dojrzałości interpersonalnej (definicje głównie opisowe) •    sztywność w zakresie sposobu klasyfikacji, projektowania i działania resocjalizacyjnego •    mechaniczne zestawienie obrazu diagnostycznego z systemem zaleceń •    subiektywizm technik stosowanych w diagnozie (głównie klinicznych -t 1 nKnt ri -mt \ 1 pl WJ Liy Ć/JLJLJ